Όταν ο γονιός έχει αποφανθεi

Της Ανίσα Ντούρα, 24 22/06/2011

 «Το χρονικό της αποτυχίας». Αυτό αναγράφεται στο εξώφυλλο ενός τετραδίου. Μου το δίνει μια φίλη μου στα χέρια μου και με παρακαλάει να το πάρω μαζί μου φεύγοντας από το σπίτι της.

 «Δεν με νοιάζει να το διαβάσεις», μου λέει. «Προέχει να μην το δει η Άννα» και μου το παραδίδει.

Το πιάνω. Το ξεφυλλίζω και ύστερα από το γρήγορο ξεφύλλισμα τα μάτια μου αγκυλώνονται όλο απορία στον τίτλο. Εκείνη προσπαθεί να καθοδηγήσει την τρεμάμενη αχνή φωνή για να της δώσει λόγο να ακουστεί. Προσπαθεί να μου πει πως ολόκληρο το πρόγραμμα των τελευταίων 9 μηνών της μικρότερης αδερφής της βρίσκεται στο σημειωματάριο αυτό. Στο ενδιάμεσο προλαβαίνω να θυμηθώ ένα απελπιστικό ουρλιαχτό που είχα ακούσει πριν λίγο καιρό από τον επάνω όροφο ενώ την περίμενα να κατέβει: «Είναι τρελή, γράφει τις ώρες που διαβάζω κάθε μέρα». Αρχίζω να συνειδητοποιώ πως όλη η χρονιά της Άννας βρίσκεται στο τετράδιο αυτό, αλλοιωμένη, απομακρυσμένη από κάθε αναγνώριση και κατανόηση των προσπαθειών της. Πότε ξύπνησε, πόσο χαλάρωσε, πόση ώρα είδε τηλεόραση, πόση ώρα ετοιμαζόταν πριν την έξοδο της, με πόση καθυστέρηση επέστρεψε από αυτή. ακόμα και λεπτομέρειες αποκλειστικά ιδιωτικά παρατηρήσιμες όπως είναι η επικέντρωση στο διάβασμά της. Όλα τα στοιχεία έχουν  ένα κοινό: προβλέπουν την αποτυχία της Άννας στις πανελλήνιες εξετάσεις, από την αρχή της σχολικής χρονιάς μέχρι και την τελευταία μέρα των εξετάσεων. Δεν υπάρχει κανένα κενό στις ημερομηνίες, με ευλάβεια η καταγραφή δεν σταματάει ούτε τις γιορτινές ημέρες.

-«Σήμερα η Άννα ξύπνησε νωρίς. Τι να το κάνω όμως αφού το διάβασμα το άρχισε με καθυστέρηση. Με τέτοιο χαλαρό ρυθμό που πάει σίγουρα οδηγείται προς την αποτυχία. Τώρα είναι σε μια φίλη της. Έφυγε αμέσως μετά το φαγητό. Δέχτηκε ένα τηλεφώνημα και εξαφανίστηκε. Πιστεύω πως οι παρέες την παρασέρνουν.»

-«Για να δούμε, κάτι δείχνει να άλλαξε σήμερα. Δείχνει να είναι επικεντρωμένη στο διάβασμά της. Μου κάνει εντύπωση. Μακάρι να ήταν κάθε μέρα έτσι. Σίγουρα δεν θα αποτύγχανε.»

-«Αυτό το παιδί είναι αντιδραστικό. Το άλλο άκρο με την αδερφή της. Πιστεύω πως αποτέλεσε κακό παράδειγμα με τη στάση της η αδερφή της. Αν εκείνη είχε πάρει στην ώρα της το πτυχίο σίγουρα η μικρή θα προσπαθούσε να της μοιάσει.»

Είναι μόλις μερικά από τα αποσπάσματα που άρχισε να μου δείχνει η φίλη μου για να με κάνει να καταλάβω πόσο έπρεπε να το απομακρύνει από το περιβάλλον της Άννας το τετράδιο αυτό. Ο λόγος που το απέσπασε είναι επειδή φοβάται πως όταν βγουν τα αποτελέσματα η μαμά της θα το δώσει στην αδερφή της για να της αποδείξει τον λόγο που η ίδια πιστεύει πως δεν πήγε καλύτερα στις εξετάσεις. Έχει προδικάσει τα πάντα. Την επιτυχία δεν την ορίζει διότι έστω και λίγο παραπάνω διάβασμα θα οδηγούσε σε καλύτερο αποτέλεσμα.

Το μέλλον της Άννας κρύβεται αποκλειστικά από το αποτέλεσμα των πανελληνίων εξετάσεων; Αν με ρωτούσε η μητέρα θα της αποδείκνυα από χιλιάδες καθημερινά παραδείγματα πως το μέλλον της Άννας κρίνεται από τα εφόδια που θα έχει λάβει και θα επαρκούν ώστε να οχυρωθεί κατάλληλα για να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα σημειωματάριο με τίτλο: «Το χρονικό της αποτυχίας», με συγγραφέα τη μητέρα της και χορηγό τον πατέρα της που δεν επιχείρησε να βάλλει φραγμό σε μια τέτοια συγγραφή. Αν βασιστώ στα χαρίσματα της Άννας τότε το μέλλον της θα το προέβλεπα λαμπρό. Αν λάβω υπόψη μου την ύπαρξη του χρονικού της αποτυχίας τότε το μέλλον αυτό επισκιάζεται από χρώματα μουντά. Είναι το χρώμα των μητρικών λέξεων που σχηματίστηκαν για να αποδώσουν ένα νόημα αποτυχημένο. Νόημα λουσμένο με μητρικό γάλα που το αφαίρεσαν με θήλαστρο και το ξέχασαν στον ήλιο, ίσως και για γενιές. 

Η Άννα αναμένει την επομένη των αποτελεσμάτων. Θα είναι μια καινούργια μέρα