1.
Οι προτάσεις κρίσεως (που εκφέρονται με οριστική) στον πλάγιο λόγο τρέπονται σε ειδικό
απαρέμφατο (+ αιτιατική).
Ε.Λ. Innumerabiles sunt mundi .
Π.Λ. Democritus
dicebat innumerabiles esse mundos.
2.
Οι προτάσεις
επιθυμίας
(που εκφέρονται με υποτακτική ή προστακτική στον πλάγιο λόγο τρέπονται σε τελικό απαρέμφατο ή σε βουλητική πρόταση.
Ε.Λ. Cave
Acherusiam aquam .
Π.Λ.Data erat cavere Acherusiam aquam .
Π.Λ. Data erat ut caveret Acherusiam aquam .
3.
Οι ευθείες ερωτήσεις τρέπονται σε πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις . (Από
αρκτικό χρόνο : Υποτακτική ενεστώτα / μέλλοντα / παρακειμένου – Από ιστορικό
χρόνο : Υποτακτική παρατατικού , υπερσυντελίκου , - urus
essem )
Ε.Λ. Quid faciam ?
Π.Λ. Nescit quid faciat .
ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Ευθύς λόγος
|
Πλάγιος λόγος
|
Ερωτήσεις
μερικής άγνοιας
|
Οι ίδιες
|
Απλές
ερωτήσεις ολικής άγνοιας : - ne / - num
nonne
|
- ne / - num
- ne / - num / none ( με ρήμα
εξάρτησης το quaero )
si ( με ρήματα
εξάρτησης που δηλώνουν αναμονή / απόπειρα )
an , an non ( μετά τα εξής ρήματα εξάρτησης : nesciο, dubito )
|
Διμελείς
ερωτήσεις ολικής άγνοιας : utrum …an
-ne …an
an
|
Οι ίδιες
|
4.
Οι δευτερεύουσες
προτάσεις παραμένουν
ίδιες
ως προς το είδος και εκφέρονται όλες με υποτακτική ( κατά την ακολουθία
χρόνων ) .
Ε.Λ. Omnes in eo ,
quod sciunt , satis eloquentes sunt.
Π.Λ. Socrates
solebat dicere omnes in eo , quod
scirent , satis eloquentes esse.
Σόνια Σιούτη, φιλόλογος
Σχόλια