Κάθε φορά που χρησιμοποιώ συγκοινωνία, ιδίως λεωφορείο, παρατηρώ τους επιβάτες και διακρίνω ποικίλες ομάδες ανθρώπων:
- Η γιαγιά-σπρίντερ: πρόκειται για καλοκάγαθες ηλικιωμένες κυρίες οι οποίες μπαίνουν στο λεωφορείο υποβασταζόμενες από μια μαγκούρα, έχουν ήδη εντοπίσει με τα υπερφυσικά τους ραντάρ την μόνη κενή θέση που έχει απομείνει και σπεύδουν τρέχοντας να την καταλάβουν!Σαν να ξανανιώνουν με την θέα κάποιου άδειου καθίσματος στο λεωφορείο...
- Ο παππούς-ρατσιστής: Είναι ο ηλικιωμένος κυριούλης που κάθεται στην θέση του ήσυχα κι ωραία διαβάζοντας την εφημεριδάρα του, μέχρι την στιγμή που θα μπει στο λεοφωρείο κάποιος αλλοδαπός και σταθεί ακριβώς δίπλα του... Από εκείνη την στιγμή θ' αρχίσει έναν μονόλογο-ύμνο στην ξενοφοβία στον οποίο θα επιτίθεται στους ξένους επειδή "παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων και σαν να μην έφτανε αυτό δεν σέβονται το ψωμί που τρώνε στην Ελλάδα", παροτρύνοντάς τους να "γυρίσουν στην πατρίδα τους" (να φύγετε να πάτε αλλού) και όλες αυτές τις σχετικές εθνικοπατριωτικές κορώνες. Πολλές φορές ο μονόλογος μετατρέπεται σε διάλογο όταν συμμετέχουν κι άλλοι κύριοι αντιστοίχου ηλικίας και συμμερίζονται απολύτως τις απόψεις του συγκεκριμένου ανθρώπου...
- Ο παππούς-πολιτικός: συνήθως μισεί το εκάστοτε κόμμα που είναι στην εξουσία. Είναι ο "ειδήμων" της πολιτικής, αυτός που ξέρει την βαθύτερη αιτία των οικονομικών μας προβλημάτων, αυτός που θα προτείνει μια δραστική λύση για την οποία απορεί για ποιο λόγο δεν την έχει σκεφτεί και εφαρμόσει κανένας μέχρι στιγμής, την στιγμή που είναι τόσο απλή και απλώς απαιτεί κοινή λογική...
- Ο παππούς-χουντικός (ή παππούς-Παπαδόπουλος): είναι στην ουσία προέκταση των δύο παραπάνω κατηγοριών. Πρόκειται για τον αξιοπρεπή γραβατωμένο κύριο ο οποίος εκνευρισμένος και απηυδυσμένος από την αθρόα εισβολή ξένων στην Ελλάδα (οι οποίοι μας παίρνουν τις δουλειές) και από τους διεφθαρμένους πολιτικούς μας γίνεται νοσταλγός των χουντικών (κατά παράφραση του τραγουδιού "Νοσταλγός του ροκ εντ ρολ"). Νοσταλγεί την περίοδο της χούντας και του Παπαδόπουλου, τότε που οι Συνταγματάρχες "δεν είχαν κλέψει ούτε μια δραχμή από τα ταμεία για την πάρτη τους",τότε που "οι χουντικοί έκαναν έργα στην ελληνική επαρχία γιατί ήταν πατριώτες" και πιστεύει... ότι η Ελλάδα έτσι όπως είναι την στιγμή αυτή έχει ανάγκη από μια καινουργια δικτατορία. Συνήθως υπάρχουν στο λεωφορείο μέσα και άλλοι οι οποίοι υιοθετούν την άποψη του κυρίου, ακόμη και άτομα νέα σε ηλικία...
- Ο πλανόδιος από την Αφρική ή το Πακιστάν, ο οποίος μπαίνει μέσα στο λεωφορείο κουβαλώντας έναν τεράστιο μπόγο γεμάτο πράγματα που δεν πρόλαβε να πουλήσει και πάει να στήσει αλλού την πραμάτεια του. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι μια τεράστια και ογκωδέστατη μαύρη σακούλα σκουπιδιών, η οποία είναι γεμάτη με την πραμάτεια του , ή μια τσάντα σαν βαλίτσα την οποία έχει πάνω σε κάποιο καρότσι... Όταν τύχει να πετύχει κάποιον συμπατριώτη του ακούγονται σε όλο το λεωφορείο!
- Η κυρία με το κινητό: είναι μια γυναίκα μέχρι 40ετών το πολύ, η οποία μόλις μπαίνει στο λεωφορείο θυμάται τότε να πάρει τηλέφωνο την κολλητή της για να της πει τον πόνο της "για τον Δημήτρη που δεν την παίρνει ένα τηλέφωνο και είναι ψυχρός και απότομος μαζί της"(ή το ανάποδο), "για το παιδί της που δεν διαβάζει τα μαθήματά του", "για την δουλειά της που δεν πάει καλά" κλπ. Είναιτόσο διακριτική στην συνομιλία της που όλο το λεωφορείο είναι αναγκασμένο να ακούει τα προσωπικά της ζητήματα... Τι μας νοιάζει κυρά μου; Κατέβα από το λεωφορείο και μίλα όσες ώρες θες!! Λες και είμαι υποχρεωμένος να ακούσω την ιστορία της ζωής σου!!!
- Ανάλογη κατηγορία είναι και ο άντρας-μπίζνεσμαν ο οποίος όλη την ώρα στο κινητό μιλάει για θέματα που αφορούν υπηρεσιακά ζητήματα, αγοραπωλησίες κλπ. Θα τον αναγνωρίσετε από το σινιέ κουστούμι, την καμπαρντίνα αν κάνει κρύο, τον δερμάτινο χαρτοφύλακα και το κινητό ή το bluetooth στο αυτί, το οποίο έχει γίνει σκουλαρίκι...
- Οι γκατζετάκηδες: είναι τα πιτσιρίκια που κρατάνε με ευλάβεια το άη-ποντ στο χέρι -σαν να κρατάνε το ευαγγέλιο-, από το οποίο ακούν μουσική μέσω των ακουστικών. Βέβαια έχουν την μουσική στη διαπασών θεωρώντας ότι δεν ακούγεται λόγω των ακουστικών. Τελικά και οι δίπλα ακούνε τόσο καθαρά την μουσική του άη-ποντ σαν λες και τα ακουστικά παίζουν διακοσμητικό ρόλο στο εξάρτημα αυτό. Οι ίδιοι βέβαια δεν έχουν πάρει χαμπάρι λόγω της έντασης της μουσικής.
- Οι πλανόδιοι μουσικοί και ζητιάνοι,οι οποίοι ανεβαίνουν σε κάποια στάση με τα παιδιά τους παρέα, προκειμένου να συγκινήσουν πιο εύκολα τους επιβάτες και να τα λυπηθούν δίνοντάς τους χρήματα. Αφού κάνουν μια περατζάδα από όλο το λεωφορείο κατεβαίνουν και ανεβαίνουν στο επόμενο για να συνεχίσουν το έργο τους αυτό...
Σχόλια