Τι ωραία είναι τα πρωινά- και όχι μόνο – που περνάμε ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό! Κάθε βράδυ περιμένουμε να δούμε τι θα μας ξημερώσει την επόμενη ημέρα. Ανυπομονούμε να ακούσουμε στις ειδήσεις αν λειτουργούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να ξέρουμε αν θα πάμε στη δουλειά μας. Και όταν τελικά ακούμε ότι απεργούν τα πάντα, σκεφτόμαστε διάφορους τρόπους προκειμένου να φτάσουμε στη δουλειά μας, καθώς από κει δεν μπορούμε να απεργήσουμε και εμείς. Έτσι ψάχνουμε καμιά σκούπα, κανένα χαλί ή και βάρκα άμα χρειαστεί.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να είμαστε από τους «τυχερούς», που ακόμα μπορούν να χρησιμοποιούν το δικό τους μεταφορικό μέσο για να πηγαίνουν στη δουλειά τους. Τότε όμως είναι που λες γιατί το έκανα αυτό το λάθος! Όταν μπαίνεις σε δρόμους που είναι αποκλεισμένοι από τους απεργούς και δεν ξέρεις πότε θα βγεις από το μποτιλιάρισμα που δημιουργείται σε τέτοιες περιστάσεις. Ακόμα και στη περίπτωση που λειτουργεί κάποιο από τα μέσα μαζικής μεταφοράς πάλι κομφούζιο επικρατεί. Αυτό που δεν έχω ακούσει ακόμα είναι ότι το μετρό καθυστέρησε επειδή συνάντησε κίνηση!
Και φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει κανείς το δικαίωμα να αρρωστήσει και να χρειαστεί φάρμακα γιατί όλοι απεργούν. Και βέβαια δεν φταίνε και αυτοί αφού το είχαν εξαγγείλει από μέρες ότι θα απεργήσουν. Φταις εσύ που διάλεξες μέρα να τους χρειαστείς.
Καλά για τις σχολές να μην μιλήσω. Λυπάμαι κυρίως τους φοιτητές που είναι από άλλες περιοχές και οι γονείς τους αναγκάζονται να πληρώνουν ενοίκια και λοιπά έξοδα για την επαναστατική γυμναστική κάποιων. Αλλά στα έξοδα δεν υπάρχει ποτέ απεργία.
Και ενώ σε άλλες χώρες τα φυσικά φαινόμενα αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα, στην Ελλάδα οι απεργίες έχουν κερδίσει την πρωτοκαθεδρία.
Από τη άλλη πλευρά βέβαια, θα μου πείτε έχουν άδικο και αυτοί οι απεργοί; Για να ταλαιπωρούν εμάς το κάνουν; Όχι. Δεν έχουν άδικο. Οι εργαζόμενοι αυτοί μπορούν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους με όποιον τρόπο θεωρούν ότι θα το πετύχουν. Πετυχαίνουν κάτι όμως με αυτό τον τρόπο; δεν ξέρω... Οι εποχές που ζούμε χαρακτηρίζονται από σαρωτικές αλλαγές και ίσως πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση και στο τρόπο διαμαρτυρίας. Και ο πολύς κόσμος να μην ταλαιπωρείται και οι -δίκαιες- διεκδικήσεις να είναι πιο αποτελεσματικές…
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να είμαστε από τους «τυχερούς», που ακόμα μπορούν να χρησιμοποιούν το δικό τους μεταφορικό μέσο για να πηγαίνουν στη δουλειά τους. Τότε όμως είναι που λες γιατί το έκανα αυτό το λάθος! Όταν μπαίνεις σε δρόμους που είναι αποκλεισμένοι από τους απεργούς και δεν ξέρεις πότε θα βγεις από το μποτιλιάρισμα που δημιουργείται σε τέτοιες περιστάσεις. Ακόμα και στη περίπτωση που λειτουργεί κάποιο από τα μέσα μαζικής μεταφοράς πάλι κομφούζιο επικρατεί. Αυτό που δεν έχω ακούσει ακόμα είναι ότι το μετρό καθυστέρησε επειδή συνάντησε κίνηση!
Και φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει κανείς το δικαίωμα να αρρωστήσει και να χρειαστεί φάρμακα γιατί όλοι απεργούν. Και βέβαια δεν φταίνε και αυτοί αφού το είχαν εξαγγείλει από μέρες ότι θα απεργήσουν. Φταις εσύ που διάλεξες μέρα να τους χρειαστείς.
Καλά για τις σχολές να μην μιλήσω. Λυπάμαι κυρίως τους φοιτητές που είναι από άλλες περιοχές και οι γονείς τους αναγκάζονται να πληρώνουν ενοίκια και λοιπά έξοδα για την επαναστατική γυμναστική κάποιων. Αλλά στα έξοδα δεν υπάρχει ποτέ απεργία.
Και ενώ σε άλλες χώρες τα φυσικά φαινόμενα αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα, στην Ελλάδα οι απεργίες έχουν κερδίσει την πρωτοκαθεδρία.
Από τη άλλη πλευρά βέβαια, θα μου πείτε έχουν άδικο και αυτοί οι απεργοί; Για να ταλαιπωρούν εμάς το κάνουν; Όχι. Δεν έχουν άδικο. Οι εργαζόμενοι αυτοί μπορούν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους με όποιον τρόπο θεωρούν ότι θα το πετύχουν. Πετυχαίνουν κάτι όμως με αυτό τον τρόπο; δεν ξέρω... Οι εποχές που ζούμε χαρακτηρίζονται από σαρωτικές αλλαγές και ίσως πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση και στο τρόπο διαμαρτυρίας. Και ο πολύς κόσμος να μην ταλαιπωρείται και οι -δίκαιες- διεκδικήσεις να είναι πιο αποτελεσματικές…
Σχόλια