Αυτή τη φορά θα ξεκινήσω με ένα απόφθεγμα του Δημοσθένη. «Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από το να ξεγελάει κανείς τον εαυτό του. Γιατί ό,τι επιθυμούμε, πρόθυμα και το πιστεύουμε. Η πραγματικότητα, όμως, πολλές φορές είναι διαφορετική.»
Πράγματι, πόσες φορές επιθυμούμε πράγματα και καταστάσεις που δεν έχουμε ουσιαστικά ανάγκη. Και πόσα από αυτά που έχουμε δεν τα έχουμε πρώτα επιθυμήσει;
Η πραγματικότητα είναι πως οι επιθυμίες μας είναι καθαρά προσωπικές και εσωτερικές και βρίσκουν κάθε ρωγμή στο οικοδόμημα του εαυτού μας για να βγουν στην επιφάνεια. Αυτές είναι που οδηγούν πολύ συχνά τις πράξεις μας. Έχουμε όμως αναρωτηθεί ποιες από αυτές είναι απαραίτητες και ποιες επίπλαστες; Ποιες από αυτές μας χρησιμεύουν και μας εξυπηρετούν ουσιαστικά; Και ποιες απλά μας αγχώνουν και μας στεναχωρούν επειδή η πραγματοποίησή τους μας είναι αδύνατη;
Οι επιθυμίες, σύμφωνα με το φιλόσοφο Επίκουρο, διαχωρίζονται σε αυτές που είναι φυσικές και σε αυτές που είναι μη φυσικές. Φυσικές είναι αυτές που εναρμονίζονται πλήρως με τη φύση. Πρόκειται, δηλαδή, για τις ανάγκες εκείνες που είναι οι πιο στοιχειώδεις για την ανθρώπινη επιβίωση ενώ οι μη φυσικές επιθυμίες είναι και μάταιες γιατί δεν υπάρχει όριο στην εκπλήρωσή τους και τελικά καταλήγουν να είναι επιφανειακές.
Ας σκεφτούμε: Όταν ικανοποιούμε μία επιθυμία αυτό σημαίνει ότι μας κάνει και ευτυχισμένους; Νομίζω όχι. Για αυτό ίσως θα ήταν καλύτερο να σταματήσουμε το ατέρμονο κυνήγι κενών επιθυμιών και να μην καταστρέφουμε αυτά που έχουμε τώρα, επειδή επιθυμούμε αυτά που δεν έχουμε! Η απληστία μας οδηγεί στην απογοήτευση αφού σε όποιον δεν είναι αρκετά όσα έχει, έστω και λίγα, τίποτα δεν είναι αρκετό.
Ειρήνη Νίκαρη
Πράγματι, πόσες φορές επιθυμούμε πράγματα και καταστάσεις που δεν έχουμε ουσιαστικά ανάγκη. Και πόσα από αυτά που έχουμε δεν τα έχουμε πρώτα επιθυμήσει;
Η πραγματικότητα είναι πως οι επιθυμίες μας είναι καθαρά προσωπικές και εσωτερικές και βρίσκουν κάθε ρωγμή στο οικοδόμημα του εαυτού μας για να βγουν στην επιφάνεια. Αυτές είναι που οδηγούν πολύ συχνά τις πράξεις μας. Έχουμε όμως αναρωτηθεί ποιες από αυτές είναι απαραίτητες και ποιες επίπλαστες; Ποιες από αυτές μας χρησιμεύουν και μας εξυπηρετούν ουσιαστικά; Και ποιες απλά μας αγχώνουν και μας στεναχωρούν επειδή η πραγματοποίησή τους μας είναι αδύνατη;
Οι επιθυμίες, σύμφωνα με το φιλόσοφο Επίκουρο, διαχωρίζονται σε αυτές που είναι φυσικές και σε αυτές που είναι μη φυσικές. Φυσικές είναι αυτές που εναρμονίζονται πλήρως με τη φύση. Πρόκειται, δηλαδή, για τις ανάγκες εκείνες που είναι οι πιο στοιχειώδεις για την ανθρώπινη επιβίωση ενώ οι μη φυσικές επιθυμίες είναι και μάταιες γιατί δεν υπάρχει όριο στην εκπλήρωσή τους και τελικά καταλήγουν να είναι επιφανειακές.
Ας σκεφτούμε: Όταν ικανοποιούμε μία επιθυμία αυτό σημαίνει ότι μας κάνει και ευτυχισμένους; Νομίζω όχι. Για αυτό ίσως θα ήταν καλύτερο να σταματήσουμε το ατέρμονο κυνήγι κενών επιθυμιών και να μην καταστρέφουμε αυτά που έχουμε τώρα, επειδή επιθυμούμε αυτά που δεν έχουμε! Η απληστία μας οδηγεί στην απογοήτευση αφού σε όποιον δεν είναι αρκετά όσα έχει, έστω και λίγα, τίποτα δεν είναι αρκετό.
Ειρήνη Νίκαρη
Σχόλια