Ακυβερνησία...

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποχρέωση σε μια κυβέρνηση από το να δικαιώσει τους πόθους των νέων ανθρώπων.»
Θίοντορ Ρούσβελτ

Ζούμε σε μια χώρα χωρίς κυβέρνηση. Σα να ταξιδεύουμε σε ένα πλοίο χωρίς καπετάνιο δηλαδή.Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι δε θα πέσει στα βράχια. Πάμε σε νέες εκλογές, γινόμαστε ολοένα και πιο αδύναμοι τόσο ως κράτος όσο και ως λαός. Σε τί να ελπίζουμε;

Στο Σαμαρά;Το Βενιζέλο; Τον Τσίπρα;

Αφού οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν το πολιτικό σθένος να ηγηθούν ενός κράτους που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση.

Δεν επιθυμώ να διαφημίσω κανένα κόμμα και κανέναν πολιτικό αρχηγό. Ούτε θέλω να είμαι απαισιόδοξος αλλά απλά ρεαλιστής.

Τη Δευτέρα καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Καταργήθηκαν ενώ είχαμε «Δημοκρατία».

Τα κόκκαλα του Μεταξά θα τρίζουν. Ένας δικτάτορας της θέσπισε δικαιώνοντας τους αγώνες των εργαζομένων και ένα «δημοκρατικό» καθεστώς (που ο Θεός να το κάνει δημοκρατικό) τις στέρησε.ΕΛΕΟΣ

Πάμε και σε νέες εκλογές.Γιατί;

Μα για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και να πάρει το μπόνους των 50 εδρών όπως προβλέπει το εκλογικό σύστημα.

Και τί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Ένα –υποτίθεται- αριστερό κόμμα που η μόνη του προσφορά στην Κομοτηνή όπου σπουδάζω είναι να μοιράζει φυλλάδια στα ΤΟΥΡΚΙΚΑ που λένε ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ.

Μα τί θα κυβερνήσει τότε ο Τσίπρας αν κερδίσει τις εκλογές;

Ότι και να κυβερνήσει ένα είναι δεδομένο.Ο λαϊκισμός εξαπάτησε για άλη μια φορά τον ελληνικό λαό. Ο λαϊκισμός που μας έφερε ως εδώ...

Θα μου πείτε και τί να ψηφίσουμε τότε;

Τί να πω; Το να πάω από Κομοτηνή Μυτιλήνη για να ψηφίσω δεν είναι εύκολο. Και τί να ψηφίσω; Ποιος θα κυβερνήσει για εμάς και όχι σε βάρος μας;

Το ΚΚΕ; Μπα...είναι άχρηστο τελείως...

Η Χρυσή Αυγή;..Κάποιος να ενημερώσει τα ορφανά του Φύρερ ότι αυτοκτόνησε το 1945...

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω...

Πως θα αναλάβει μια μερα την εξουσία κάποιος που θα κυβερνήσει για το καλό μας.

Απλά φοβάμαι πως η μέρα αυτή αργεί...