Πρόκειται για ένα ποίημα
στο οποίο κυριαρχούν υπερρεαλιστικά
και συμβολικά στοιχεία . Αν θεωρηθεί
ένα ποίημα αποκαρδίωσης , τότε το βασικό του θέμα είναι η παραίτηση , η
οποία εκφράζεται με την κατάργηση των θελήσεων , την απραξία και την άρνηση της
ζωής μέχρι το θάνατο.
Ο
Νέος του ποιήματος δεν είναι ένα βουβό
πρόσωπο αλλά αποτελεί τον καταλύτη του ποιήματος καθώς υποκινεί την
εξομολόγηση της λυρικής ηρωίδας.
Η
γυναίκα με τα μαύρα είναι η φωνή της περιφρονημένης ζωής αλλά και μία προικισμένη ύπαρξη , ικανή να
βιώσει έντονα συναισθήματα. Κάνει έναν απολογισμό ζωής που ήταν γεμάτη
δυστυχίες. Η επαναλαμβανόμενη ικεσία προς το Νέο υποδηλώνει την ανάγκη να
αγκιστρωθεί στη ζωή. Ωστόσο στο τέλος επέρχεται η αναγνώριση του προσωπικού της
αδιεξόδου αλλά και η παραδοχή ότι η συμπόρευση με το Νέο είναι αδύνατη. Άλλωστε
η παρουσία του Νέου είναι βουβή , γεγονός που καταδεικνύει το αδιέξοδο , μια
και ο μονόλογος δεν γίνεται διάλογος.
ΤΑ ΤΡΙΑ
ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ
- Ο
σύντομος πρόλογος σε πεζό . Ένας ανώνυμος αφηγητής δίνει πληροφορίες για
το χρόνο , το χώρο και τα πρόσωπα καθώς και σημαντικές λεπτομέρειες.
- Ο
ποιητικός μονόλογος της γυναίκας με τα μαύρα μπροστά στο σιωπηλό Νέο.
- Ο
εκτενής επίλογος στον οποίο ο αφηγητής – παρατηρητής δίνει τις προεκτάσεις
του ποιητικού μονολόγου
Σχόλια