Πόσο μίσος νιώθουμε για κάποιον που σκότωσε ένα αγαπημένο,
συγγενικό μας πρόσωπο; Μάλιστα φωνάζουμε να κρεμαστεί ο ένοχος έξω από το
δικαστήριο. Και είναι απολύτως ανθρώπινο. Το αίσθημα της εκδίκησης παρά της
απονομής δικαιοσύνης. Ποιος άραγε θα συγχωρούσε έναν φονιά κάποιου αγαπημένου
του προσώπου;; Λογικά κανένας απλός άνθρωπος. Ή μάλλον σχεδόν κανένας…
Ζάκυνθος 17ος αιώνας.
Ένας πληρωμένος δολοφόνος σκοτώνει τον άρχοντα Κωνσταντίνο
Σιγούρο. Ο Σιγούρος είχε έναν αδελφό τον Δραγανίνο. Ο Δραγανίνος ήταν μοναχός
σε κάποιο μοναστήρι του νησιού και είχε το όνομα Διονύσιος.
Ήταν απίστευτο το γεγονός πως κυνηγημένος από ένοπλο
στρατιωτικό απόσπασμα ο δολοφόνος χτύπησε την πόρτα του μοναστηριού και του
άνοιξε ο Διονύσιος.
«Σε παρακαλώ! Με κυνηγούν να με κρεμάσουν;»
«Γιατί;»
«Σκότωσα τον άρχοντα Κωνσταντίνο Σιγούρο» (μη γνωρίζοντας τη
συγγένεια του μοναχού με το θύμα του)
Ο Διονύσιος πάγωσε… Ο άνθρωπος που ζητούσε τη βοήθειά του
είχε σκοτώσει τον αδελφό του. Και ποιος δε θα ήθελε να έβλεπε κρεμασμένο το φονιά
του αδελφού του;;;
Και όμως… Ο Διονύσιος συγκλονισμένος αναλογίστηκε τα λόγια
του Χριστού. Ο Θεάνθρωπος είχε συγχωρέσει τους δολοφόνους του πάνω στο Σταυρό…
Και έδωσε το παράδειγμα της χριστιανικής αγάπης και ηθικής.
Ο Διονύσιος ευλόγησε το δολοφόνο, συγχωρώντας τον έτσι και
στη συνέχεια τον έκρυψε. Όταν έφτασε το απόσπασμα και ρώτησε το μοναχό αν είδε
το δολοφόνο, ο Διονύσιος απάντησε πως τον είχε δει και τους υπέδειξε το (δήθεν)
σημείο που κατευθύνθηκε.
Στη συνέχεια έβγαλε το δολοφόνο από την πίσω πόρτα και τον
βοήθησε να διαφύγει με βάρκα…
Ο Διονύσιος είναι Άγιος της Εκκλησίας και εορτάζεται στις 17
Δεκεμβρίου. Όμως δεν είναι απλά ένας Άγιος. Είναι ο Άγιος της Συγγνώμης… Μακάρι
να του μοιάσουμε…
Σχόλια