Επιμέλεια ασκήσεων: Σόνια Σιούτη
Η Ευρώπη απέναντι στην τρομοκρατία και τον θρησκευτικό φανατισμό
Η επίθεση των φανατικών ισλαμιστών στο Παρίσι είναι το αποκορύφωμα μιας σοβούσας σύγκρουσης ανάμεσα στη δημοκρατία και ομάδες ατόμων που χρησιμοποιούνται από ηγέτες και καθεστώτα για την προώθηση των στόχων τους με πρόσχημα τη θρησκευτική πίστη. Η κατανόηση για τη θρησκευτική και πολιτισμική ποικιλομορφία συμβάλλει στον αμοιβαίο σεβασμό των διαφορετικών νοοτροπιών και συνιστά ισχυρό μέσο της προώθησης της ανεκτικότητας και της συμφιλίωσης και βοηθά στην ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης τα έθνη, κράτη και οι πολιτισμοί παρουσιάζουν έντονη διάδραση μεταξύ τους. Οι κανόνες και τα πρότυπα που διέπουν τη λειτουργία των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων αναγκαστικά συνδέονται για ν' αντιμετωπίσουν κοινές προκλήσεις όπως είναι η κλιματική αλλαγή, η τρομοκρατία και η φτώχεια, ενώ ταυτόχρονα μέσα από τις εθνικές ταυτότητες και τις πολιτισμικές διαφορές, η σωστή κατανόηση των οποίων είναι άκρως σημαντική, μπορεί να προκύψει ένας διεθνής διάλογος με βάση την ανεκτικότητα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασισμένη στις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας αποτελεί η ίδια εργαλείο για την ειρήνη, τη διεθνή συνεργασία, και την πολιτική κουλτούρας ελευθερίας, ανεκτικότητας και του ανοιχτού πνεύματος ανά τον κόσμο. Παρά τις επιθέσεις και τις απειλές που εκπορεύονται από το ISIS και από άλλες ομάδες φανατικών, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι προσδοκίες για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ίση συμμετοχή, συνιστούν παγκόσμια κινητήρια δύναμη και δεν πρέπει να εκλαμβάνονται μόνο ως δυτικές αξίες και δυτικός προβληματισμός. Στις χώρες όπου ανθούν οι σκοταδιστικές αντιλήψεις και ο φανατισμός, ένα πλήθος κόσμου υποφέρει από τη χρήση της θρησκείας ως δικαιολογίας για τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από απολυταρχικά καθεστώτα και ακραίους μη κρατικούς παράγοντες.
Παρακολουθούμε με ανησυχία την αύξηση της μισαλλοδοξίας και τις πράξεις βίας κατά θρησκευτικών κοινοτήτων συμπεριλαμβανομένων Χριστιανών, Εβραίων, Μπαχάι αλλά και Μουσουλμάνων, που στερούνται δικαιωμάτων αποκλειστικά και μόνο λόγω της πίστης τους, ενώ καταστρέφονται εκκλησίες, συναγωγές, τζαμιά, ναοί και άλλοι χώροι λατρείας ανά τον κόσμο. Πώς μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση ν' αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που δημιουργούν οι εξτρεμιστικές θρησκευτικές ομάδες; Πώς μπορεί ν' αντιταχθεί στη βία ως μέσου εξάπλωσης του μίσους και της μισαλλοδοξίας μέσα στην Ευρώπη αλλά και έξω από αυτή;
Πέραν των μέτρων που πρέπει να ληφθούν σε επίπεδο καταστολής για την αποφυγή νέων τρομοκρατικών ενεργειών, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ενισχύσει την εξωτερική της πολιτική προβάλλοντας με εντονότερο τρόπο τις θεμελιώδεις αξίες της, τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την καταπολέμηση της φτώχειας. Με όλο τον σεβασμό για τις άλλες χώρες, τις αντιλήψεις, τη νοοτροπία και τα θρησκευτικά πιστεύω, η Ευρώπη πρέπει να επιμείνει στην προστασία των ατόμων που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, όπως οι θρησκευτικές μειονότητες, στην προαγωγή των δικαιωμάτων των γυναικών και στην καταπολέμηση όλων των μορφών βίας και διάκρισης. Αυτοί πρέπει να είναι απαράβατοι στόχοι, καθώς και η πρόσβαση στην εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς ως εργαλείο στην αναπτυξιακή πολιτική, τη διαχείριση των κρίσεων και τη σταθεροποίηση μετά από συγκρούσεις. Στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να κινηθεί, εκστρατεία της Ε.Ε. για την κατάργηση της θανατικής ποινής, της οποίας η κατάργηση στην Ευρώπη έδωσε απτά αποτελέσματα και να καλέσει όλα τα διεθνή θεσμικά όργανα, ν' απαιτήσουν απ' όλες τις χώρες την κατάργηση του μέσου αυτού που αποτελεί και το χειρότερο υπόδειγμα για τις τρομοκρατικές οργανώσεις έτσι όπως γίνεται και δημοσιοποιείται σε ορισμένες χώρες .
Η Ένωση πρέπει να επιμείνει στην οικοδόμηση της κοινωνίας των πολιτών στις χώρες όπου η ίδια χρηματοδοτεί αναπτυξιακές δράσεις. Σε όλες τις συμφωνίες που συνάπτει η Ένωση με τρίτες χώρες, πρέπει να επιμείνει στην αναγκαία πολιτική ρήτρα για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη δημοκρατία και να περιλάβει ασφαλιστικές δικλείδες που θα εγγυώνται την προστασία από το ενδεχόμενο κατάχρησης του μηχανισμού αναστολής.
Το διαδίκτυο και οι επικοινωνίες τεχνολογιών συμβάλλουν σημαντικά στη διευκόλυνση της ελευθερίας έκφρασης, της πολυφωνίας, της ανταλλαγής πληροφοριών, της εκπαίδευσης, της ελευθερίας του συνέρχεσθαι, της δημοκρατίας, καθώς και της θρησκευτικής αλληλεπίδρασης και καταπολέμησης του αποκλεισμού, ενισχύοντας την ανεκτικότητα και την κατανόηση. Επομένως οι νέες τεχνολογίες παρέχουν πολλαπλές δυνατότητες στην προώθηση του διαπολιτισμικού και διαθρησκευτικού διαλόγου, ώστε η διπλωματία των κρατών μελών αλλά και της ίδιας της Ένωσης, να μπορεί να κάνει ευρύτατη χρήση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τέλος πρέπει να απορρίψουμε την ουσιοκρατική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία οι πολιτισμοί γενικότερα αποτελούν αμετάβλητες οντότητες. Η αλήθεια είναι ότι η παγκοσμιοποίηση και η αυξανόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ ατόμων με διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτισμικές καταβολές μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη και την ενίσχυση ενός κοινού πυρήνα οικουμενικών αξιών χωρίς να χαθούν οι πολιτισμικές ρίζες. Ο πυρήνας αυτός δεν μπορεί παρά να έχει ως βάση την οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
1. Να γράψετε την περίληψη του παραπάνω κειμένου (100-120 λέξεις).
2. Τι επιτυγχάνεται με τη χρήση των ερωτημάτων στην 4η παράγραφο του κειμένου;
3. Να γράψετε τη δομή της 2ης παραγράφου του κειμένου.
4. "Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασισμένη...ανά τον κόσμο": Να σχολιάσετε το περιεχόμενο της παραπάνω φράσης του κειμένου.
5. "Παρακολουθούμε με ανησυχία", "Τέλος πρέπει να απορρίψουμε": Τι επιτυγχάνεται με τη χρήση του α΄ προσώπου;
6. "Πώς μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση ν΄ αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που δημιουργούν οι εξτρεμιστικές θρησκευτικές ομάδες;": Να μετατρέψετε την ενεργητική σύνταξη σε παθητική.
7. Να γράψετε μία συνώνυμη και μία αντώνυμη λέξη για καθεμιά από τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου.
8. Να εντοπίσετε στο κείμενο και να γράψετε πέντε παραδείγματα συνυποδηλωτικής χρήσης της γλώσσας.
Σχόλια