Το γλωσσάρι της οικονομικής κρίσης

Το γλωσσάρι της οικονομικής κρίσης

Τι σημαίνουν οι νέες λέξεις που κατέκλυσαν πλέον τη ζωή μας, τα καινούργια νοήματα και οι εκφράσεις των ειδικών

Του Μπαμπη Παπαδημητριου ( από την Καθημερινή της Κυριακής, 30-1-2011)

Μαζί με τα άλλα -και πολύ σοβαρά- προβλήματα που έφερε η οικονομική κρίση, εμφανίστηκε ένα ακόμη: πολλές νέες λέξεις, καινούργια νοήματα, εκφράσεις ειδικών και άλλα ακατανόητα. Τα οποία, όλα μαζί, συμβάλλουν στη δυσφορία που μας προκαλεί κάθε δύσκολη περίοδος. Η συγκεκριμένη δυσκολία φάνηκε από την πρώτη στιγμή, όταν χρειάστηκε να μάθει η υφήλιος ότι η παρ' ολίγον κατάρρευση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος οφείλεται στην κακή χρήση των ειδικών χρηματικών και πιστωτικών εργαλείων που αποκαλούνται subrimes ή Ενυπόθηκα Δάνεια Μειωμένης Εξασφάλισης. Από εκεί περάσαμε στην κρίση με το Κρατικό Χρέος*. Ειδικά εμείς οι Ελληνες χρειάστηκε να μάθουμε ότι μας κυνηγάει το «υψηλό Σπρεντ* (spread)». Το οποίο διαμορφώνεται εις βάρος μας, επειδή κάποια Χετζ Φαντς* (hedge funds) σπεκουλάρουν εναντίον του ελληνικού ομολόγου στη Δευτερογενή Αγορά Τίτλων*. Η κατάσταση έγινε χειρότερη όταν τα Κρέντιτ Ντιφόλτ Σουάπς ή Credit Default Swaps ή CDS* πήραν την ανηφόρα και άρχισαν να παραμιλούν και να ισχυρίζονται ότι το κράτος είναι ό,τι το πιο επικίνδυνο για τους επενδυτές αφού οι πιθανότητες να κηρύξουμε πτώχευση ξεπέρασε το 50% και είναι η υψηλότερη από όλα τα κράτη του κόσμου. Ευτυχώς όμως, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παρενέβη και αγόρασε ελληνικά και, αργότερα, και άλλα κρατικά ομόλογα. Είχε ήδη προμηθεύσει τις ελληνικές τράπεζες με Ρευστότητα*, αγοράζοντας τις Καλυμμένες Ομολογίες* τους για να ενισχύσει τις Πιστωτικές Γραμμές* τους και να περάσουν, έστω με ένα «καλώς» το Τεστ Αντοχής*. Επειδή μάλιστα ούτε καλή Ανταγωνιστικότητα* διαθέτουμε, μπορεί να επέλθει Χρεοκοπία*.

Τα ελληνικά ομόλογα θα «βαρέσουν κανόνι», ακούστηκε και, αμέσως μετά, θα υπάρξει «Κούρεμα»*. Οχι το στρατιωτικό αλλά πάντως χέαρκατ. Εξαρτάται και από όσα θα καταφέρει να μας πείσει να κάνουμε η Τρόικα*. Το πρόβλημα και πάλι θα είναι, αν έρθει αυτή η κακιά η ώρα, ότι κάποιοι θα έχουν προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση, ό,τι έχει μείνει από το «κούρεμα», γιατί τα προς αυτούς χρέη είναι Senior*.

Υπάρχει όμως και το καλό σενάριο, το οποίο οι Αγορές* άρχισαν να λατρεύουν. Να μη γίνει η κακή Αναδιάρθρωση*, αλλά η καλύτερη Επιμήκυνση*. Επιπλέον, αν εισακουστεί ο πρωθυπουργός θα βγουν τα Ευρωομόλογα*, θα βρει περισσότερα κεφάλαια το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας* και τότε, μπορεί να κάνουμε και ένα Μπάι Μπακ* για να ολοκληρωθεί η μεγάλη διάσωση...

*Οι αστερίσκοι δίπλα από τις λέξεις δείχνουν ότι έχουν συμπεριληφθεί στο Γλωσσάρι.

Α
Αγορές. Η αγορά είναι τόπος συνάντησης και ανταλλαγής. Οι πωλητές προτείνουν τα προϊόντα τους στους αγοραστές. Η αγορά λειτουργεί ως σύστημα συναλλαγών και γι' αυτό χρειάζεται κανόνες. Γύρω από κάθε προϊόν δημιουργείται μια αγορά. Οι αγορές επικοινωνούν μεταξύ τους. Αυτό είναι το χειρότερο για κάποιον που αντιμετωπίζει, όπως εμείς, οικονομικά προβλήματα.

Στην αγορά, ο μεγαλύτερος φόβος όσων συμμετέχουν είναι ότι θα μάθουν αργότερα από κάποιον άλλο, μια είδηση που μπορεί να επηρεάσει τα συμφέροντά τους. Ως αποτέλεσμα, οι αγορές λατρεύουν να κάνουν εκτιμήσεις. Συχνά αστήρικτες, αδικαιολόγητες, φοβισμένες.

Αναδιάρθρωση χρέους. Από πρακτική άποψη, η οποία είναι η μόνη που μετράει όταν πρόκειται για χρήματα, υπάρχουν δύο τρόποι για να κάνει κάποιος αναδιάρθρωση. Είτε δεν ρωτάει κανέναν και ανακοινώνει ότι θα πληρώσει μόνο ένα τμήμα του χρέους (βλ. «Kούρεμα») ή και τίποτε - για ένα διάστημα χρόνου, εννοείται, είτε έρχεται σε συνεννόηση με τους δανειστές και επιδιώκει τη συμφωνία τους σε ένα σχέδιο αναδιάταξης του χρέους.

Η πρόταση μπορεί να περιλαμβάνει μια από τις συνηθισμένες τεχνικές. Ο πιο απλός τρόπος είναι η ανακύκλωση του χρέους. Δανείζεσαι νέο χρήμα με το οποίο αποπληρώνεις παλαιές υποχρεώσεις. Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει όταν δεν υπάρχει πρόβλημα εμπιστοσύνης στις αγορές, αφού ο νέος δανεισμός εξυπηρετεί τα χρεολύσια του παλαιού, τους τόκους και τα νέα ελλείμματα ενός κράτους ή μιας επιχείρησης. Ο νέος δανεισμός έχει συνήθως διαφορετικά χαρακτηριστικά, δηλαδή νέα περίοδο λήξης του ομολόγου και νέο σταθερό επιτόκιο.

Η επιμήκυνση των χρεών αποτελεί συμπληρωματική τεχνική της αναδιάρθρωσης (βλ. «Επιμήκυνση»). Στη μία περίπτωση συμφωνείται, απευθείας με τους κατόχους των ομολόγων, η παράταση της «ζωής» του τίτλου, κρατώντας το ίδιο επιτόκιο. Στην άλλη επεκτείνεται η διάρκεια του δανείου και, ταυτοχρόνως, αλλάζει το επιτόκιο.

Το επιτόκιο θα είναι μεγαλύτερο, αφού θα πρόκειται για μακρότερη περίοδο, εκτός αν στο μεταξύ έχουν αλλάξει σε σημαντικό βαθμό οι συνθήκες ρευστότητας και εμπιστοσύνης των αγορών χρήματος.

Ανταγωνιστικότητα. Υπάρχουν διαφορές, όχι όμως καθοριστικές, αν μιλούμε για την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας, μιας επιχείρησης ή ενός κλάδου της οικονομίας. Το κοινό στοιχείο αφορά την ικανότητα καθενός από τους παραπάνω να πουλάει με επιτυχία σε καθεστώς ανοιχτού ανταγωνισμού και για σταθερό χρονικό διάστημα αγαθά και υπηρεσίες που έχουν όμοια χαρακτηριστικά και ιδιότητες με άλλα εμπορεύματα.

Αυτό που μετράει πραγματικά είναι η ανταγωνιστικότητα στις διεθνείς αγορές. Αυτή προσδίδει το εισόδημα που επιτρέπει σε μια χώρα για να κάνει τις εισαγωγές που χρειάζεται είτε για να παράγει τα δικά της «ανταγωνιστικά» αγαθά (π.χ. τουριστικές υπηρεσίες) ή πολύ απλά όσα δεν διαθέτει (π.χ. πρώτες ύλες).

Η ανταγωνιστικότητα στις τιμές εξαρτάται ιδιαίτερα από την ισοτιμία των νομισμάτων, από την εμπορική πολιτική ή από επιδοτήσεις. Καθοριστικό όμως για την ανταγωνιστικότητα είναι το κόστος κεφαλαίου (που ορίζεται από το επιτόκιο), το κόστος ενδιαμέσων συντελεστών (π.χ. ενέργεια και πρώτες ύλες) και το κόστος εργασίας. Καθοριστικότερο όλων το τεχνολογικό πλεονέκτημα, όταν επιτρέπει εξοικονόμηση πόρων, μεγαλύτερη παραγωγικότητα και υψηλή εξειδίκευση της εργασίας.

Γ/C
Γιουρογκρούπ (Eurogroup). Η ομάδα υπουργών του Εcofin, των οποίων τα κράτη ανήκουν στη 17μελή Ευρωζώνη. Είναι διάσημο το νυκτερινό δείπνο των μελών της, επειδή η συζήτηση είναι «εμπιστευτική» και πάντως πολύ πιο ελεύθερη από την επίσημη του Ecofin, η οποία γίνεται το επόμενο πρωινό. Πρόεδρος της ευρωομάδας είναι ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, με θητεία... ετών.

CDS Πρόκειται για τα αρχικά του Credit Default Swap ή Συμβόλαιο Ανταλλαγής Κινδύνου Πτώχευσης. Από πρακτική άποψη δεν είναι τίποτε διαφορετικό από ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Ο πωλητής του συμβολαίου υπόσχεται στον αγοραστή να τον αποζημιώσει με την αποπληρωμή της αξίας του ομολόγου, το οποίο ασφαλίζει ο αγοραστής του ασφαλιστηρίου, στην περίπτωση που ο συγκεκριμένος τίτλος χάσει την αξία του, επειδή ο εκδότης του αδυνατεί να πληρώσει, έχει δηλαδή κηρύξει πτώχευση σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα δανεισμού του. Οταν το κόστος της ασφάλισης ανεβαίνει, δηλαδή το CDS γίνεται ακριβότερο, ο ασφαλιζόμενος κίνδυνος είναι μεγαλύτερος και ο επενδυτής κινδυνεύει περισσότερο να χάσει το κεφάλαιό του. Τα συμβόλαια αυτά συμφωνούνται χωρίς να υπάρχει κάποια οργανωμένη αγορά, αλλά η εταιρεία CMA συλλέγει, υπολογίζει και δημοσιεύει έναν σχετικό δείκτη (www.cmavision.com). Η Ελλάδα βρίσκεται, σήμερα, στην κορυφή του σχετικού δείκτη, με τη Σωρευμένη Πιθανότητα Πτώχευσης (CPD) στο 51,03%.

Δ
Δευτερογενής Αγορά Ομολόγων. Με την έκδοσή τους στην πρωτογενή αγορά, όπου τα αποκτούν όσοι έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στην αγορά τους, ως βασικοί διαπραγματευτές ομολόγων ενός εκδότη (π.χ. της Ελληνικής Δημοκρατίας), οι τίτλοι μπορούν να μεταπωληθούν ελεύθερα σε όποιον ενδιαφέρεται. Από τη ζήτηση παλαιότερων τίτλων και τη σχετική προσφορά τους, διαμορφώνεται μια νέα τιμή για κάθε ομόλογο, διαφορετική τόσο από την ονομαστική, που είναι πάντοτε το 100% της αξίας που αναγράφεται στον τίτλο, όσο και από εκείνην με την οποία έγινε η αρχική τοποθέτησή τους στην αγορά. Η τρέχουσα τιμή των ομολόγων εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη διαμόρφωση του επιτοκίου για κάθε διαφορετική περίοδο. Ετσι, αν τα επιτόκια για δάνεια δεκαετούς διάρκειας αυξηθούν, η τρέχουσα τιμή πώλησης όσων ομολόγων έχουν χαμηλότερο σταθερό επιτόκιο, θα μειωθεί. Με τον τρόπο αυτόν εξισορροπείται διαρκώς η κατάσταση στην αγορά.

Διατραπεζική Αγορά. Κάθε μέρα, στην αγορά χρήματος, όσες τράπεζες έχουν περίσσευμα διαθεσίμων, από τις αποταμιεύσεις ή την αποπληρωμή δανείων ή την πώληση επενδυτικών στοιχείων, δανείζουν τις τράπεζες που έχουν αναλήψεις δανείων ή καταθέσεων ή επενδυτικές ανάγκες. Στο τέλος της ημέρας το σύστημα τελεί σε ισορροπία, το χρήμα έχει μια τιμή (επιτόκιο, γνωστό ως euribor) για κάθε περίοδο δανεισμού του και όλοι νιώθουν ασφαλείς κι ευχαριστημένοι. Η ΕΚΤ εποπτεύει την αγορά χρήματος για την Ευρωζώνη, χωρίς, κατά κανόνα, να παρεμβαίνει. Οταν όμως η διατραπεζική αγορά χρειάζεται πρόσθετη ρευστότητα, οι τράπεζες προσφεύγουν στην κεντρική τράπεζα, η οποία προσφέρει χρήμα στην τιμή που δημοσίως έχει προσδιορίσει, δηλαδή το κεντρικό επιτόκιο του ευρώ.

ΔΝΤ. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δημιουργήθηκε τον Ιούλιο 1944 στο πλαίσιο της Νομισματικής και Δημοσιονομικής Συνδιάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών, γνωστής ως Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς. Υπέγραψαν αρχικώς 29 κράτη, ενώ η Ελλάδα είναι μεταξύ των πρώτων, στις 27 Δεκεμβρίου 1945. Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα είναι οι δύο βασικοί οργανισμοί που παρακολουθούν και υποστηρίζουν τις βασικές λειτουργίες του νομισματικού συστήματος της ζώνης δολαρίου, στο οποίο συμμετείχαν όλα τα κράτη του Δυτικού συστήματος, τα οποία είχαν δεχτεί την πλήρη και ελεύθερη ανταλλαγή του εθνικού τους νομίσματος με το αμερικανικό νόμισμα σε σταθερή ισοτιμία, καθώς και την εφαρμογή κοινών αρχών λειτουργίας των χρηματικών και κεφαλαιακών αγορών τους. Το ΔΝΤ διαθέτει στα μέλη του «προσωρινές διευκολύνσεις», κυρίως σε περιπτώσεις ελλειμμάτων στο ισοζύγιο συναλλαγών με τον υπόλοιπο κόσμο. Η ελληνική διευκόλυνση είναι η μεγαλύτερη που έχει ποτέ δοθεί.

Δυναμική Χρέους Με το χρέος υπάρχουν δύο προβλήματα. Το ένα είναι το κόστος εξυπηρέτησής του, δηλαδή η πληρωμή των τόκων, που επηρεάζεται καθοριστικά από το ύψος του επιτοκίου. Το άλλο είναι το μέγεθος του χρέους. Με δεδομένο ότι για κανέναν δεν προβλέπεται να χρειαστεί να αποπληρώσει σε σύντομο χρονικό ορίζοντα τα χρέη του, όταν μάλιστα πρόκειται για χρέη, όπως στην περίπτωση των κρατών, που λήγουν σε πέντε, δέκα ή και είκοσι χρόνια, ένα πολύ μεγάλο χρέος αυξάνει υπέρμετρα τον κίνδυνο να επηρεάζεται καθοριστικά η οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη είτε από την αύξηση είτε από τη μείωση του βασικού επιτοκίου.

Ομως, για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η εξυπηρέτηση του χρέους, χωρίς να περικόπτει ο δανεισμένος μέσα σε άλλες δαπάνες, αποκτά την εξάρτηση που τον υποχρεώνει να μεγαλώνει συνεχώς το συνολικό του χρέος. Με άλλα λόγια, δανείζεται περισσότερο για να πληρώσει τα χρεολύσια, δηλαδή τα παλαιά χρέη που έφτασαν την ημερομηνία της υπεσχημένης εξόφλησής τους. Θα δανειστεί ακόμη περισσότερα χρήματα αν τα χρειάζεται για την πληρωμή των τόκων που τρέχουν στα ανειλημμένα δάνεια.

Ε
Ecofin. Το Συμβούλιο Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελεί μια από τις συνθέσεις -και μάλιστα από τις παλαιότερες- του Συμβουλίου της Ε.Ε. Συμμετέχουν οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών των κρατών-μελών, αλλά και οι υπουργοί Προϋπολογισμού όταν εξετάζονται αντίστοιχα θέματα. Συνεδριάζει μία φορά τον μήνα ή εκτάκτως. Στο Συμβούλιο αυτό έχει ανατεθεί η εξέταση και τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Από εκεί περνάει και η επεξεργασία των μέτρων για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής κρίσης.

ΕΚΤ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ένα από τα μέρη της εποπτείας, γνωστής και ως τρόικας, που ασκείται στο πλαίσιο του Μνημονίου, έχει την ευθύνη συντονισμού της λειτουργίας του ευρωσυστήματος, στο οποίο ανήκουν τα 17 κράτη που έχουν υιοθετήσει το ευρώ και συναποτελούν την ενιαία νομισματική ζώνη του ευρώ. Βρίσκεται ακόμη στο κέντρο του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών, όπου ανήκουν τα κεντρικά νομισματικά ιδρύματα και των 27 κρατών-μελών της Ενωσης. Διοικείται από το διοικητικό συμβούλιο, όπου εκπροσωπείται η Ελλάδα με τον καθηγητή Γιώργο Προβόπουλο, διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος, και την εκτελεστική επιτροπή. Πρόεδρος της ΕΚΤ είναι ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Η ΕΚΤ υπήρξε πάντοτε ο πιο αυστηρός παρατηρητής όσων συνέβαιναν στην ελληνική οικονομία.

ΕΚΤ και ελληνικά ομόλογα. Η ΕΚΤ μοιράζεται τη συλλογική ευθύνη όλων των εποπτικών οργανισμών, οι οποίοι αγνόησαν, ανέχτηκαν και τελικώς άφησαν να γιγαντωθεί η μεγαλύτερη φούσκα αξιών πάνω στην οικονομία. Ωστόσο, η αντίδρασή της, όταν τελικά ξέσπασε το πρόβλημα, ήταν αποτελεσματική. Προστάτευσε το τραπεζικό σύστημα αφού κατόρθωσε να αποτρέψει τη μετατροπή μιας κρίσης. Από την πρώτη στιγμή, η ευρωτράπεζα ανέλαβε να δώσει τις πρώτες βοήθειες στο ελληνικό σύστημα, επιδιώκοντας να μειώσει τις πιθανότητες διάδοσης της κρίσης του ελληνικού χρέους. Η ΕΚΤ τροφοδοτεί την ελληνική αγορά χρήματος με εκείνη τη ρευστότητα που επιτρέπει στην οικονομία να επιπλέει. Μέχρι σήμερα έχει δανείσει, προσωρινά, στις ελληνικές τράπεζες πάνω από 90 δισ. ευρώ, με αντάλλαγμα κάθε λογής αξιόγραφα, μειώνοντας εντυπωσιακά τις συνήθεις εγγυήσεις. Οταν η κρίση αυτή επηρέασε βαθύτερα την Ευρωζώνη, η ΕΚΤ αγόρασε στη δευτερογενή αγορά τίτλων ελληνικά ομόλογα αξίας μεγαλύτερης των 40 δισ. ευρώ, ώστε να ενισχύσει την προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας, όπως εξελίσσεται με τη συνεργασία των 15 κρατών και του ΔΝΤ, που συνασπίστηκαν για να διαθέσουν στην ελληνική κυβέρνηση δανειακά κεφάλαια 110 δισ. ευρώ.

Επιμήκυνση. Ενας από τους τρόπους παράτασης των δανειακών υποχρεώσεων είναι να αλλάξει η διάρκεια του δανείου. Αυτό είναι που συζητείται τώρα για τα δάνεια διάσωσης της Ελλάδας. Το ΔΝΤ είχε εδώ και καιρό κάνει την πρόταση. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε και μόλις πρόσφατα το Ecofin αποφάσισε να κάνει τη συζήτηση αυτή ταυτόχρονα με άλλες προτάσεις και ιδέες για μια συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος στο πλαίσιο ολόκληρης της Ευρωζώνης.

Η επιμήκυνση αφορά τον χρόνο αποπληρωμής των δανείων των 110 δισ. και όχι ολόκληρο τα υπόλοιπο του χρέους. Ετσι, αντί η αποπληρωμή καθενός δανείου, που αντιστοιχεί σε κάθε μια «δόση», να ξεκινά στο τέλος του πρώτου τριμήνου μετά τα πρώτα τρία έτη, προτείνεται στα 5 ή και στα 10 χρόνια.

Ευρωομόλογο. Αν η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση δανειζόταν, θα το έκανε εύκολα και με πολύ μικρό επιτόκιο. Αυτό παραδέχονται όλοι. Γιατί λοιπόν να μη δανείζεται η Ενωση και στη συνέχεια να δανείζει τα κράτη-μέλη; Η απλή αυτή ιδέα ήδη λειτουργεί. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κάνει αυτό ακριβώς προκειμένου να συγκεντρώνει κεφάλαια με τα οποία χρηματοδοτεί σχέδια επενδύσεων στα κράτη-μέλη. Το ίδιο έκανε τις προάλλες και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, για να συγκεντρώσει μέρος του ποσού που θα δανείσει στην Ιρλανδία, στο πλαίσιο του σχεδίου διάσωσης του συγκεκριμένου κράτους. Την ιδέα είχε παρουσιάσει ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Ζακ Ντελόρ από πολύ παλαιά, προκειμένου να ενισχυθούν τα κεφάλαια που θα χρησιμοποιούσε η Ευρώπη για να ενισχύσει τις επενδύσεις ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος.

Οι αγορές δεν αποστρέφονται την ιδέα. Υπάρχει όμως το ζήτημα της κατανομής του κινδύνου, που, όπως απέδειξε η κρίση, είναι διαφορετικός για κάθε χώρα. Επιπλέον, πρέπει να προσδιοριστούν τα μέτρα πειθαρχίας που θα ακολουθεί όποιος δανείζεται μέσω ευρωομολόγων. Ειδάλλως, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο και, ίσως, χειρότερο σε ό,τι αφορά τη σταθερότητα της Ευρωζώνης. Αν πάντως η Ευρώπη εκδώσει δικό της ομόλογο, το γερμανικό θα χάσει, σταδιακά, τη σημασία του. Που σημαίνει ότι το ευρωομόλογο δεν θα είναι, τελικώς, τίποτε άλλο από το σημερινό bund. Οι γερμανικές Αρχές δεν έχουν καθόλου πειστεί για τη σκοπιμότητα αυτής της λύσης. Ισως όμως αυτό να τους βοηθά να επισπεύσουν την επιλογή των υπόλοιπων λύσεων.

Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Δημιουργήθηκε στις 10 Μαΐου, συμπληρωματικά στην από τη 12η Απριλίου απόφαση του Ecofin με την οποία αποφασίστηκαν οι λεπτομέρειες διάσωσης της Ελλάδας. Το χρηματικό μέγεθος του Ταμείου προσδιορίστηκε στα 750 δισ. ευρώ, και έτσι μπορεί να εκδώσει ευρωομόλογα με την εγγύηση των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, ύψους 440 δισ. Μπορεί να δανείσει κράτη-μέλη, με όρους τους οποίους θα διαπραγματευθεί το κράτος με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ και θα εγκρίνει το Ecofin. Η βαθμολογία από τους οίκους αξιολόγησης του EFSF είναι η υψηλότερη. Τις προηγούμενες μέρες δανείστηκε τα πρώτα 5 δισ. για να εξυπηρετήσει το πακέτο διάσωσης της Ιρλανδίας. Διευθύνεται από τον Γερμανό Κλάους Ρέγκλινγκ, πρώην γενικό διευθυντή Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (www. efsf.europa. eu).