Καθαρή Δευτέρα χθες και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς άρχισαν τη νηστεία. Δεν τρώμε κρέας, γάλα, τυριά, τίποτα δηλαδή αρτύσιμο. Ακόμα και αν θέλαμε να αρτυθούμε δεν θα μπορούσαμε από τη γκρίνια της μητέρας ή της γιαγιάς μας, οι οποίες έχουν εξαφανίσει από το σπίτι κάθε ίχνος κρέατος, τυριού, σοκολάτας…
Και στην περίπτωση που σε έβλεπαν να τρως κάτι άλλο άρχιζαν τα περί νηστείας θέματα… έτσι που προκειμένου να αποφύγεις τη μουρμούρα δεν έμπαινες καν στον κόπο. Δε λέω έχουν δίκιο, αλλά έχουμε σκεφτεί πως εξίσου σημαντική είναι και η «νηστεία» του πνεύματος και των σκέψεών μας; Γιατί δεν μας τονίζουν ότι μαζί στη νηστεία θα πρέπει να καθαρίζουμε και τη ψυχή μας; Να περιορίζουμε ζήλεια, εκδικητικότητα, πονηριά, αντιπαλότητα και τόσα άλλα αρνητικά συναισθήματα.
Θα αναρωτηθεί φυσικά κανείς: Μόνο τότε θα πρέπει να τα σκεφτόμαστε αυτά; Να βουτάμε δηλαδή τη γλώσσα στο μυαλό πριν μιλήσουμε και προσβάλλουμε κάποιον; Να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε την αρνητική κριτική ως «επάγγελμα»; Να μην χαιρόμαστε με την αποτυχία του συνανθρώπου μας, αλλά αντιθέτως να στεναχωριόμαστε μαζί του; Να περιορίσουμε την κακεντρέχεια που υπάρχει γύρω μας; Να ελέγχουμε τις αρνητικές σκέψεις;
Η απάντηση είναι προφανής. Φυσικά και όχι. Ωστόσο, είναι μια καλή αρχή. Η οποία είναι στο χέρι μας να υιοθετηθεί ως στάση ζωής. Και τότε πιστεύω θα καταλάβουμε το πραγματικό νόημα της νηστείας και της αξίας της!
Και στην περίπτωση που σε έβλεπαν να τρως κάτι άλλο άρχιζαν τα περί νηστείας θέματα… έτσι που προκειμένου να αποφύγεις τη μουρμούρα δεν έμπαινες καν στον κόπο. Δε λέω έχουν δίκιο, αλλά έχουμε σκεφτεί πως εξίσου σημαντική είναι και η «νηστεία» του πνεύματος και των σκέψεών μας; Γιατί δεν μας τονίζουν ότι μαζί στη νηστεία θα πρέπει να καθαρίζουμε και τη ψυχή μας; Να περιορίζουμε ζήλεια, εκδικητικότητα, πονηριά, αντιπαλότητα και τόσα άλλα αρνητικά συναισθήματα.
Θα αναρωτηθεί φυσικά κανείς: Μόνο τότε θα πρέπει να τα σκεφτόμαστε αυτά; Να βουτάμε δηλαδή τη γλώσσα στο μυαλό πριν μιλήσουμε και προσβάλλουμε κάποιον; Να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε την αρνητική κριτική ως «επάγγελμα»; Να μην χαιρόμαστε με την αποτυχία του συνανθρώπου μας, αλλά αντιθέτως να στεναχωριόμαστε μαζί του; Να περιορίσουμε την κακεντρέχεια που υπάρχει γύρω μας; Να ελέγχουμε τις αρνητικές σκέψεις;
Η απάντηση είναι προφανής. Φυσικά και όχι. Ωστόσο, είναι μια καλή αρχή. Η οποία είναι στο χέρι μας να υιοθετηθεί ως στάση ζωής. Και τότε πιστεύω θα καταλάβουμε το πραγματικό νόημα της νηστείας και της αξίας της!
