Φιλολογικά - Σόνια Σιούτη

Για την διαδικασία αυτήν ακολουθούμε τα εξής βήματα: Το υποκείμενο της ενεργητικής γίνεται ποιητικό αίτιο (δοτική) στην παθητική σύνταξη. Το άμεσο αντικείμενο της ενεργητικής σύνταξης γίνεται υποκείμενο στην παθητική. Το έμμεσο αντικείμενο δεν υφίσταται καμία μεταβολή. Ο χρόνος του ρήματος παραμένει σταθερός, το ίδιο και η έγκλιση και θα μεταφέρουμε τον ρηματικό μας τύπο στην παθητική φωνή. Τα υπόλοιπα στοιχεία της πρότασης δεν αλλάζουν. π.χ. Quidam Lusitanus cervam albam eximiae pulchritudinis (=ελάφι άσπρο σπάνιας ομορφιάς ) Sertorio dederat . dederat το ρήμα (οριστική υπερσυντελίκου Ε.Φ.) Lusitanus το υποκείμενο, quidam ο επιθετικός προσδιορισμός στο Lusitanus cervam το άμεσο αντικείμενο, albam επιθετικός προσδιορισμός στο cervam Sertorio το έμμεσο αντικείμενο Συνεπώς η μετατροπή θα γίνει ως εξής: Cerva alba eximiae pulchritudinis Sertorio data erat a Lusitano quodam . ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Όταν έχουμε debeo +απαρέμφατο στην ενεργητικ...

  ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Ἐ δ ό κει δ έ μοι κα ὶ ε ἰ ς τ ὸ δοκιμ ά ζειν φ ί λους ὁ πο ί ους ἄ ξιον κτ ᾶ σθαι φρενο ῦ ν τοι ά δε λ έ γων· Ε ἰ π έ μοι, ἔ φη, ὦ Κριτ ό βουλε, ε ἰ δεο ί μεθα φ ί λου ἀ γαθο ῦ , π ῶ ς ἂ ν ἐ πιχειρο ί ημεν σκοπε ῖ ν; ἆ ρα πρ ῶ τον μ ὲ ν ζητητ έ ον, ὅ στις ἄ ρχει γαστρ ό ς τε κα ὶ φιλοποσ ί ας κα ὶ λαγνε ί ας κα ὶ ὕ πνου κα ὶ ἀ ργ ί ας; ὁ γ ὰ ρ ὑ π ὸ το ύ των κρατο ύ μενος ο ὔ τ’ α ὐ τ ὸ ς ἑ αυτ ῷ δ ύ ναιτ’ ἂ ν ο ὔ τε φ ί λ ῳ τ ὰ δ έ οντα πρ ά ττειν. Μ ὰ Δ ί ’ ο ὐ δ ῆ τα, ἔ φη. Ο ὐ κο ῦ ν το ῦ μ ὲ ν ὑ π ὸ το ύ των ἀ ρχομ έ νου ἀ φεκτ έ ον δοκε ῖ σοι ε ἶ ναι; Π ά νυ μ ὲ ν ο ὖ ν, ἔ φη. Τ ί γ ά ρ; ἔ φη, ὅ στις δαπανηρ ὸ ς ὢ ν μ ὴ α ὐ τ ά ρκης ἐ στ ί ν, ἀ λλ’ ἀ ε ὶ τ ῶ ν πλησ ί ον δε ῖ ται, κα ὶ λαμβ ά νων μ ὲ ν μ ὴ δ ύ ναται ἀ ποδιδ ό ναι, μ ὴ λαμβ ά νων δ ὲ τ ὸ ν μ ὴ διδ ό ντα μισε ῖ , ο ὐ δοκε ῖ σοι κα ὶ ο ὗ τος χαλεπ ὸ ς φ ί λος ε ἶ ναι; Π ά νυ γ’, ἔ φη. Ο ὐ κο ῦ ν ἀ φεκτ έ ον κα ὶ το ύ το...