Α1.ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ
Όλα στους εμφύλιους
πολέμους είναι άθλια, αλλά τίποτα δεν είναι πιο άθλιο από την ίδια τη νίκη:
αυτή κάνει τους νικητές αγριότερους και πιο αχαλίνωτους, ώστε ακόμα κι αν δεν είναι τέτοιοι από τη φύση τους, από ανάγκη
εκβιάζονται να είναι. Γιατί οι εκβάσεις των εμφύλιων πολέμων είναι πάντοτε
τέτοιες, ώστε όχι μόνο γίνονται αυτά , τα οποία θέλει ο νικητής, αλλά ακόμα ώστε ο
νικητής να κάνει το χατίρι σ’ αυτούς, με τη βοήθεια των οποίων κερδήθηκε η νίκη.
..........................................................................................................................................
Επηρεασμένοι από το κύρος αυτών πολλοί ,όχι μόνο φαύλοι αλλά ακόμα και άπειροι,
αν είχα τιμωρήσει αυτόν, θα έλεγαν ότι αυτό έγινε κατά τρόπο σκληρό και
τυραννικό. Τώρα νομίζω ότι, αν αυτός φτάσει στο στρατόπεδο του Μάνλιου όπου
κατευθύνεται, κανείς δε θα είναι τόσο ανόητος, ώστε να μη βλέπει ότι
έγινε η συνομωσία, κανείς τόσο φαύλος, ώστε να μην ομολογήσει (ότι
έγινε).
Β1. bellis civilibus → bellum civile
miserius → miserrimum / miserissimum
ipsa → ipsud
victores → victore
ferociores→ feroci
tales (το πρώτο του κειμένου) → talis
exitus→ exitu
iis→ earum
auxilio→ auxilium
auctoritatem→ auctoritas
multi→ plus
hunc → huic
castra→ castrorum
stultum → stultam
B2. reddit→ reddidisti
sint→ sunto
cogantur→ cogerentur
fiant→ fiendum
velit→ vult
obsequatur →
obsequentur
parta sit→
peperisti
animadvertissem→
animadversum & animadversu
dicerent→
dixerint
intellego→
intelexisse
pervenerit→
perveniebatis
intendit→
intende
videat→
vidissemus
fateatur →
fatebuntur
Γ1 α.
miserius:
κατηγορούμενο στο υποκείμενο του εννοούμενου ρήματος est (nihil)
ferociores:
κατηγορούμενο στο αντικείμενο του ρήματος reddit (victores)
bellorum:
γενική υποκειμενική στο exitus
iis:
αντικείμενο του ρήματος obsequatur
id: υποκείμενο
του ειδικού απαρεμφάτου factum esse
fore:
αντικείμενο του ρήματος intellego,
ειδικό απαρέμφατο
coniurationem:
υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου factam esse
Γ1 β.
In bellis
civilibus → in bellis, quae civilia sunt
Γ1 γ.
“ Bellorum enim
… parta sit” ↔
Cicero
scripsit bellorum exitus semper tales esse ut non solum illa fierent quae
vellet victor, sed etiam ut victor obsequeretur illis quorum auxilio victoria parta
esset
Γ2 α.
“Etiamsi natura tales non sint” : δευτερεύουσα επιρρηματική παραχωρητική πρόταση. Εκφέρεται με υποτακτική, διότι δηλώνει μια υποθετική
κατάσταση η οποία ακόμη κι αν δεχτούμε ότι αληθεύει δεν αναιρεί το περιεχόμενο της
κύριας πρότασης, χρόνου Ενεστώτα (sint) διότι εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (cogantur) και δηλώνει το σύγχρονο στο
παρόν.
Γ2 β.
“Quae velit victor”
: δευτερεύουσα αναφορική πρόταση προσδιοριστική στην λέξη ea. Αν και κανονικά οι αναφορικές
προτάσεις εκφέρονται με οριστική, στην περίπτωσή μας εκφέρεται με υποτακτική,
καθ’ έλξιν προς την πρόταση εξάρτησης η οποία εκφέρεται με υποτακτική (fiant), χρόνου Ενεστώτα (velit) λόγω εξάρτησης από
ρήμα αρκτικού χρόνου (fiant
και κατ’ επέκτασιν sunt)
και δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν.
Γ2 γ.
“Nunc intellego … stultum fore”
: ο εξαρτημένος υποθετικός λόγος της περιόδου είναι ο εξής:
ΥΠΟΘΕΣΗ: si iste in Manliana castra
pervenerit.
ΑΠΟΔΟΣΗ: neminem tam stultum fore (με εξάρτηση το ρήμα intellego).
Ως ανεξάρτητος υποθετικός λόγος θα γίνει:
Si iste
in Manliana castra pervenerit, nemo tam stultus erit (ανοικτή υπόθεση στο μέλλον)
Υπόθεση δυνατή ή πιθανή στο παρόν-μέλλον
Si iste
in Manliana castra perveniat, nemo tam stultus sit
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΒΑΦΑΚΟΣ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
