Σήμερα προβάλλεται η πρεμιέρα της Οθωμανικής παραγωγής «Φετίχ-1453»με
θέμα την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Η ταινία παρουσιάζει έναν πολύ όμορφο και
πολιτισμένο Μωάμεθ (χωρίς την χαρακτηριστική, τούρκικη, γαμψή μύτη) και έναν
τύραννο Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Οι Οθωμανοί παρουσιάζονται ως απελευθερωτές της Πόλης, αφού
η ταινία περνάει το μήνυμα πως η Πόλη ανήκει δικαιωματικά στους Οθωμανούς
σύμφωνα με μια «προφητεία».
Αναμφίβολλα θα είναι μια εντυπωσιακή υπερπαραγωγη. Όχι όμως και ιστορική πηγή αφού οι ιστορικές
ανακρίβειες αρχίζουν και τελειώνουν μαζί με την ταινία. Δεν ξέρω αν εκτός από
το κανόνι του Ουρβανού υπάρχει κάποιο άλλο ιστορικά αληθές στοιχείο...
Δεν αισθάνομαι οργή απέναντι στους Οθωμανούς. Άλλωστε με αυτό
τον τρόπο χειραγωγούν τον σχετικά αμόρφωτο λαό της Ανατολίας και κάνουν
προπαγάνδα σε διεθνές επίπεδο.
Ένας στρατηγός της αρχαιότητας (που μου διαφεύγει το όνομά
του) είχε πει «Φοβάμαι περισσότερο τα δικά μου λάθη παρά τα σχέδια του εχθρού
μου». Και το θέμα δεν είναι τί κάνουν οι Οθωμανοί αλλά τί κάνουμε εμείς.
Στην Ελλάδα έχει να γυριστεί πατριωτική ταινία από την εποχή
της χούντας, ενώ κυριαρχεί η νοοτροπία του «εθνικισμού» έναντι τέτοιων ταινιών.
Με το ζόρι προβάλλονται ταινίες όπως το «ΌΧΙ»ή ο «Παπαφλέσσας» ενώ είναι και
πολλές οι ταινίες που αν και υπάρχουν δεν προβάλλονται όπως για παράδειγμα ο «Παύλος
Μελάς». Άλλωστε δεν υπάρχει χρόνος να τις προβάλλουν τα κανάλια... Τα οθωμανικά
σίριαλ και οι χαμηλού επιπέδου ελληνικές σειρές και ριάλιτι (τύπου fab5) μονοπωλούν τα
τηλεοπτικά προγράμματα...
Η ταύτιση της αγάπης για την Πατρίδα με τον εθνικισμό που
κυριαρχεί στη χώρα είναι ένα από τα σημάδια παρακμής της σύγχρονης ελληνικής
κοινωνίας. Και την ίδια στιγμή που οι Οθωμανοί μαθαίνουν να μισούν κάθε τι
ελληνικό, εμείς αδρανούμε και ποντάρουμε στην ελληνοτουρκική φιλία. Που όπως
δείχνουν οι εξελίξεις θα αργήσει πολύ.Πάρα πολυ...
