Τον τελευταίο καιρό πάρα πολλά δημοσιεύματα του τύπου σε κάθε τομέα της ζωής μας με έχουν προβληματίσει.
Δεν είμαι από αυτούς που βάζει τους εκπροσώπους του τύπου στο ίδιο τσουβάλι και όπως δεν συμμερίζομαι ότι όλοι είναι αυτό που λένε κάποιοι "ΑΛΗΤΕΣ-ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ" ή "ΔΗΜΟΣΙΟΚΑΦΡΟΙ" με την ίδια λογική δεν τους θεωρώ όλους αμέμπτου ηθικής και άψογους στο λειτούργημα που επιτελούν.
Ο Τύπος χαρακτηρίζεται και ως η 4η εξουσία, χρέος της οποίας είναι να ελέγχει τις άλλες τρεις σε περίπτωση αυθαιρεσιών δίχως να υφίστανται οι δημοσιογράφοι λογοκρισία και φίμωση. Εντούτοις ο προβληματισμός είναι ο εξής: μέχρι πού φτάνουν τα όριά του; Γιατί κανείς δεν ασχολείται με αυτό; Γιατί κανείς δεν επισημαίνει τα όρια αυτά;
Δεν είναι δυνατόν "δημοσιογράφοι" (ο Θεός να τους κάνει) δήθεν έγκριτοι να κατακεραυνώνουν συγκεκριμένους πολιτικούς ηγέτες και να εγκωμιάζουν άλλους, διότι έχουν λάβει προφανώς εντολή από τον επιχειρηματία καναλάρχη/μεγαλοεκδότη, ο οποίος προσβλέπει σε είσπραξη επιχορήγησης για να διασώσει την επιχείρησή του. Δεν είναι λογικό 1 πολιτικοκοινωνική κατάσταση, που παραμένει τουλάχιστον στάσιμη αν όχι πιο δυσοίωνη, να την περιγράφουν με διαφορετικά χρώματα λόγω αλλαγής πολιτικού σκηνικού (δεν γίνεται να φταίει φερ' ειπείν η παλιά πολιτική ηγεσία για τα δεινά της χώρας και τώρα που είναι άλλος πρωθυπουργός να φταίει η Τρόικα με τους επαχθείς όρους).
Δεν είναι δυνατόν δημοσιοκάφροι παραμονές ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού να δυναμιτίζουν το κλίμα τονίζοντας συνέχεια ότι πρόκειται να γίνουν επεισόδια και να φανατίζουν με τα πρωτοσέλιδα ορισμένους πορωμένους αλήτες. Δεν καταλαβαίνουν ότι αναπαράγουν βία; Ανάλογα δεν είναι δυνατόν δημοσιοκάφροι στον ίδιο αγώνα που έγιναν επεισόδια να μην τα επισημαίνουν στην μετάδοση του αγώνα δείχνοντας ψευδώς ότι όλα είναι αληθινά.
Το χειρότερο είναι ότι οι δημοσιογράφοι καταγγέλλουν τους πάντες για την έξαρση των φαινομένων βίας είτε πρόκειται για κάποιο αθλητικό ή για κάποιο κοινωνικό γεγονός, παραβλέποντας σκοπίμως και την δική τους ευθύνη. Διότι ποιος φανατίζει το πλήθος; Ποιος ωθεί περαιτέρω σε εξάρσεις βίας τον λαό; Οι δημοσιογράφοι με τα εμπρηστικά τους άρθρα και ρεπορτάζ σε πολύ μεγάλο βαθμό. Λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει... Δεν είναι σωστό να βγάζουν την ουρά τους απ' έξω με την πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου, ούτε είναι σωστό να αποδέχονται επιδερμικά και αόριστα ότι έχουν κι αυτοί ένα κάποιο μερίδιο ευθύνης... Πράξεις απαιτούνται ΌΧΙ λόγια!!
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δημοσιογραφίσκοι οι οποίοι εκφράζονται με το πλέον χυδαίο λεξιλόγιο κατά επωνύμων προσώπων. Για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται αισχρολογία από "δημοσιογράφους" μόνο και μόνο επειδή έχουν ένα βήμα και μιλάνε ελεύθερα. Ο δημοσιογράφος οφείλει να ασκεί κριτική όταν πρέπει δίχως όμως να καταστρατηγεί τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας ξεπερνώντας τα όρια.
Αλήθεια ποιος ελέγχει τα παραπτώματα αυτά της 4ης εξουσίας; Ποιος τα επισημαίνει;
Προπαγάνδα, αναπαραγωγή βίας, ανατροφοδότηση του φανατισμού είναι λίγα μόνο από τα παραπτώματα στα οποία υποπίπτουν αρκετοί άνθρωποι που έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, οι οποίοι στην πραγματικότητα ευτελίζουν το λειτούργημα αυτό. Ίσως να μην φταίνε τόσο και αυτοί διότι οι περισσότεροι έχουν κάνει πλημμελείς σπουδές στο αντικείμενό τους ενώ παράλληλα ίσως ακολουθούν την γραμμή που τραβάει ο μεγαλοεπιχειρηματίας εκδότης/καναλάρχης.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν είμαι υπέρ της λογοκρισίας και της φίμωσης των δημοσιογράφων, ούτε έχω πρόθεση να υπερασπισθώ κάποιο κόμμα ή κάποια ομάδα. Αυτό που επιθυμώ, όπως θεωρώ και όλοι οι άνθρωποι, είναι ο Τύπος να είναι τύπος και υπογραμμός και οι εκπρόσωποί του να μην υπερβαίνουν τα όριά τους, να είναι συνεπείς, έντιμοι, αντικειμενικοί και ανεπηρέαστοι... απλώς να κάνουν σωστά τη δουλειά τους!
Δεν είμαι από αυτούς που βάζει τους εκπροσώπους του τύπου στο ίδιο τσουβάλι και όπως δεν συμμερίζομαι ότι όλοι είναι αυτό που λένε κάποιοι "ΑΛΗΤΕΣ-ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ" ή "ΔΗΜΟΣΙΟΚΑΦΡΟΙ" με την ίδια λογική δεν τους θεωρώ όλους αμέμπτου ηθικής και άψογους στο λειτούργημα που επιτελούν.
Ο Τύπος χαρακτηρίζεται και ως η 4η εξουσία, χρέος της οποίας είναι να ελέγχει τις άλλες τρεις σε περίπτωση αυθαιρεσιών δίχως να υφίστανται οι δημοσιογράφοι λογοκρισία και φίμωση. Εντούτοις ο προβληματισμός είναι ο εξής: μέχρι πού φτάνουν τα όριά του; Γιατί κανείς δεν ασχολείται με αυτό; Γιατί κανείς δεν επισημαίνει τα όρια αυτά;
Δεν είναι δυνατόν "δημοσιογράφοι" (ο Θεός να τους κάνει) δήθεν έγκριτοι να κατακεραυνώνουν συγκεκριμένους πολιτικούς ηγέτες και να εγκωμιάζουν άλλους, διότι έχουν λάβει προφανώς εντολή από τον επιχειρηματία καναλάρχη/μεγαλοεκδότη, ο οποίος προσβλέπει σε είσπραξη επιχορήγησης για να διασώσει την επιχείρησή του. Δεν είναι λογικό 1 πολιτικοκοινωνική κατάσταση, που παραμένει τουλάχιστον στάσιμη αν όχι πιο δυσοίωνη, να την περιγράφουν με διαφορετικά χρώματα λόγω αλλαγής πολιτικού σκηνικού (δεν γίνεται να φταίει φερ' ειπείν η παλιά πολιτική ηγεσία για τα δεινά της χώρας και τώρα που είναι άλλος πρωθυπουργός να φταίει η Τρόικα με τους επαχθείς όρους).
Δεν είναι δυνατόν δημοσιοκάφροι παραμονές ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού να δυναμιτίζουν το κλίμα τονίζοντας συνέχεια ότι πρόκειται να γίνουν επεισόδια και να φανατίζουν με τα πρωτοσέλιδα ορισμένους πορωμένους αλήτες. Δεν καταλαβαίνουν ότι αναπαράγουν βία; Ανάλογα δεν είναι δυνατόν δημοσιοκάφροι στον ίδιο αγώνα που έγιναν επεισόδια να μην τα επισημαίνουν στην μετάδοση του αγώνα δείχνοντας ψευδώς ότι όλα είναι αληθινά.
Το χειρότερο είναι ότι οι δημοσιογράφοι καταγγέλλουν τους πάντες για την έξαρση των φαινομένων βίας είτε πρόκειται για κάποιο αθλητικό ή για κάποιο κοινωνικό γεγονός, παραβλέποντας σκοπίμως και την δική τους ευθύνη. Διότι ποιος φανατίζει το πλήθος; Ποιος ωθεί περαιτέρω σε εξάρσεις βίας τον λαό; Οι δημοσιογράφοι με τα εμπρηστικά τους άρθρα και ρεπορτάζ σε πολύ μεγάλο βαθμό. Λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει... Δεν είναι σωστό να βγάζουν την ουρά τους απ' έξω με την πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου, ούτε είναι σωστό να αποδέχονται επιδερμικά και αόριστα ότι έχουν κι αυτοί ένα κάποιο μερίδιο ευθύνης... Πράξεις απαιτούνται ΌΧΙ λόγια!!
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δημοσιογραφίσκοι οι οποίοι εκφράζονται με το πλέον χυδαίο λεξιλόγιο κατά επωνύμων προσώπων. Για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται αισχρολογία από "δημοσιογράφους" μόνο και μόνο επειδή έχουν ένα βήμα και μιλάνε ελεύθερα. Ο δημοσιογράφος οφείλει να ασκεί κριτική όταν πρέπει δίχως όμως να καταστρατηγεί τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας ξεπερνώντας τα όρια.
Αλήθεια ποιος ελέγχει τα παραπτώματα αυτά της 4ης εξουσίας; Ποιος τα επισημαίνει;
Προπαγάνδα, αναπαραγωγή βίας, ανατροφοδότηση του φανατισμού είναι λίγα μόνο από τα παραπτώματα στα οποία υποπίπτουν αρκετοί άνθρωποι που έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, οι οποίοι στην πραγματικότητα ευτελίζουν το λειτούργημα αυτό. Ίσως να μην φταίνε τόσο και αυτοί διότι οι περισσότεροι έχουν κάνει πλημμελείς σπουδές στο αντικείμενό τους ενώ παράλληλα ίσως ακολουθούν την γραμμή που τραβάει ο μεγαλοεπιχειρηματίας εκδότης/καναλάρχης.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: δεν είμαι υπέρ της λογοκρισίας και της φίμωσης των δημοσιογράφων, ούτε έχω πρόθεση να υπερασπισθώ κάποιο κόμμα ή κάποια ομάδα. Αυτό που επιθυμώ, όπως θεωρώ και όλοι οι άνθρωποι, είναι ο Τύπος να είναι τύπος και υπογραμμός και οι εκπρόσωποί του να μην υπερβαίνουν τα όριά τους, να είναι συνεπείς, έντιμοι, αντικειμενικοί και ανεπηρέαστοι... απλώς να κάνουν σωστά τη δουλειά τους!
