Αυτά τα έγραψε η ιστορία:
1η Σεπτεμβρίου 1958: στο χωριό Λιοπέτρι Αμμοχώστου
οι Άγγλοι κάνουν εξονυχιστικές έρευνες. Φοβούνται πως στην περιοχή υπάρχουν
ένοπλοι αντάρτες της οργάνωσης ΕΟΚΑ. Έχουν περάσει ήδη τρία έτη από την
εμφάνιση αυτής της οργάνωσης και ήδη οι Άγγλοι θρηνούν εκατοντάδες νεκρούς
χωρίς να μπορούν να την εξαρθρώσουν και να συλλάβουν τον αρχηγό της. Παίρνουν
συνεχώς προληπτικά μέτρα και είναι πολύ σκληροί με τους συλληφθέντες. Έχουν ήδη
κρεμάσει 9 νεαρούς που ήταν μέλη της ΕΟΚΑ ενώ έχουν καταφέρει να εξοντώσουν τον
φερόμενο ως υπαρχηγό της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου.
Όμως τίποτα. Η ΕΟΚΑ όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει από τον
αγώνα της αλλά γίνεται ολοένα και ισχυρότερη έχοντας την υποστήριξη του Ελληνικού
Κυπριακού λαού που ζητάει ένωση με την Ελλάδα. Οι Άγγλοι σχηματίζουν ένα σώμα προς
υποστήριξή τους: το λεγόμενο επικουρικό σώμα. Το απαρτίζουν μέλη της μειονότητας
των Τουρκοκυπρίων που πολεμούν την ιδέα της Ένωσης του νησιού με την Ελλάδα.
Δεν είναι όμως μόνο οι Άγγλοι και οι Τουρκοκύπριοι που μισούν την ΕΟΚΑ. Είναι –δυστυχώς-
και κάποιοι Ελληνοκύπριοι. Όσοι καταδίδουν αγωνιστές της ΕΟΚΑ στους Άγγλους
παίρνουν πολύ καλή αμοιβή και εξασφαλίζουν την ασφαλή μεταφορά τους στο Λονδίνο
καθώς η ΕΟΚΑ εκτελεί όλους όσους δίνουν πληροφορίες στους Άγγλους.
Νύχτα της 1ης Σεπτεμβρίου 1958. Οι Άγγλοι ετοιμάζονται
να φύγουν από το Λιοπέτρι αφού δεν βρήκαν κανέναν ένοπλο της ΕΟΚΑ. Ξαφνικά γύρω
στις 2πμ της 2ας Σεπτεμβρίου επιστρέφουν και περικυκλώνουν τν αχυρώνα του
χωριού. Κάποιος τους ειδοποίησε: εκεί είναι κρυμμένοι οι αντάρτες. Οι Άγγλοι ρωτούν
τον ιδιοκτήτη και αυτός απαντά πως δε γνωρίζει. Αμέσως αρχίζουν να βασανίζουν
απάνθρωπα αυτόν και όλη του την οικογένεια. Οι αντάρτες είναι όντως κρυμμένοι
μέσα στον αχυρώνα. Τέσσερις νέοι άνθρωποι με μοναδικό σκοπό την αυτοδιάθεση του
Κυπριακού λαού. Τα ονόματά τους έμειναν στην ιστορία: Ανδρέας Κάρυος, Ηλίας Παπακυριακού, Φώτης Πίττας, Χρήστος Σαμάρας.
Βλέπουν τους Άγγλους να πλησιάζουν . Χρησιμοποιούν ως
κάλυμμα τον τραυματισμένο και γεμάτο αίματα ιδιοκτήτη του αχυρώνα που τους έκρυβε.
Οι Άγγλοι πυροβολούν πρώτοι και δέχονται άμεσα πυρά μέσα από τον αχυρώνα.
Αμέσως γύρω από το χώρο συγκεντρώνονται 220 Βρετανοί στρατιώτες και ένα
ελικόπτερο που ρίχνει εμπρηστική ύλη μέσα στον αχυρώνα. Η μάχη κρατά 6 ώρες. Το
πρωί της 2ας Σεπτεμβρίου 1958 όλα έχουν τελειώσει. Και οι τέσσερις αγωνιστές
είναι νεκροί. Απέναντί τους άγνωστος ακόμα αριθμός νεκρών Βρετανών.
Τέσσερις οικογένειες θρηνούν τα παιδιά τους αλλά νιώθουν και
περηφάνια γι’αυτά. Έπεσαν για την ελευθερία του νησιού.
Αυτό που δεν είναι γνωστό (από το βιβλίο ΕΟΚΑ του
Στ.Καρκαλέτση):
Η περηφάνια της οικογένεια του νεκρού πλέον Χρήστου Σαμάρα
μετριάζεται γρήγορα. Και μετριάζεται γιατί έρχεται στο φως το όνομα του
ανθρώπου που κατέδωσε το παιδί τους υποδεικνύοντας
στους Άγγλους τον αχυρώνα.
Δεν είναι Άγγλος, ούτε Τουρκοκύπριος. Είναι ο Ηλίας Σαμάρας
ο άλλος γιός τους που κατέδωσε τον ίδιο του τον αδελφό και οδήγησε στο θάνατο
τέσσερις νέους.
Ο Ηλίας εισπράττει άμεσα τις Βρετανικές Λίρες ως αμοιβή και
φεύγει συνοδεία ισχυρής βρετανικής φρουράς στο Λονδίνο. Εκεί για ένα διάστημα
καλοπερνά. Όμως τον τρώνε οι τύψεις. Οι τύψεις της ενοχής και της προδοσίας.
Και επιστρέφει. Γυρίζει και παραδίδεται στην ΕΟΚΑ. Η ποινή είναι θάνατος.
Πριν εκτελεστεί ο Ηλίας έρχονται οι γονείς του. Άνθρωποι
σεμνοί και γεμάτοι πατριωτισμό όπως και ο νεκρός Χρήστος. Ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ,
Διγενής, γράφει πως παρά τις τελευταίες ικεσίες του Ηλία η δύστυχη αλλά
υπερήφανη μάνα αρνήθηκε να τον συγχωρέσει. Δεν είχε προδώσει μόνο τον αδελφό
του. Είχε προδώσει τα ίδια τα ιδανικά της οικογένειας με τα οποία μεγάλωσε…
Ένα τόσο έντονο ανθρώπινο και οικογενειακό δράμα που πέρασε στην
ιστορική αφάνεια και όμως έχει μεγάλη σημασία καθώς δείχνει πως ακόμα και η
ίδια οικογένεια μπορεί να βγάλει έναν ήρωα και έναν προδότη. Στην παραπάνω
αληθινή ιστορία ο Εφιάλτης δεν ήταν άγνωστος με το Λεωνίδα. Ήταν ο αδελφός του…
