Φιλολογικά - Σόνια Σιούτη

ΑΧ. ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΣ 1. Αιτιολογικές προτάσεις  Οι αιτιολογικές προτάσεις εισάγονται με τους αιτιολογικούς συνδέσμους (§ 106, 2) και εκφέρονται κανονικά με οριστική∙ αν παρουσιάζεται ότι την αιτιολογία την προβάλλει όχι αυτός που μιλάει αλλά το υποκείμενο του ρήματος της κύριας προτάσεως, τότε εκφέρονται με υποτακτική∙ (άρνηση non): Themistocles, quod non satis tutum se Argis videbat, Corcyram demigravit ο Θεμιστοκλής μετοίκησε στην Κέρκυρα, επειδή δεν έβλεπε αρκετά ασφαλισμένο τον εαυτό του στο Άργος∙ αλλά noctu ambulabat in publico Themistocles, quod somnum capere non posset τη νύχτα στους δρόμους περπατούσε ο Θεμιστοκλής, γιατί (καθώς ο ίδιος έλεγε) δεν μπορούσε να τον πάρει ο ύπνος. Με υποτακτική συντάσσεται συνήθως το αιτιολογικό cum: cum vita sine amicis insidiarum plena sit, ratio ipsa monet amicitias comparare αφου (= επειδή) η ζωή χωρίς φίλους είναι γεμάτη από ενέδρες, αυτός ο λόγος συμβουλεύει να ετοιμάζουμε φιλίες (για τον εαυτό μας). Με υποτακτική συντάσσεται κανονι...

      Για τον «εναλλακτικό τουρισμό» Νούτσος Παναγιώτης       Διευρύνονται συνεχώς οι μορφές του τουρισμού που είχαν εδραιωθεί στη χώρα μας, με τη σύμπραξη ή την ανοχή των κρατικών θεσμών της. Χωρίς ακόμη να γίνεται βάσιμα λόγος για ολοκληρωμένες προτάσεις περιηγητισμού, διαφαίνονται στον ορίζοντα του τριτογενούς τομέα της οικονομίας ορισμένα δείγματα που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Διεργασίες αναδιάρθρωσης και εξειδίκευσης των προσφερομένων υπηρεσιών ωθούν σε σχήματα εκπαιδευτικού, συνεδριακού, θεραπευτικού ή ανάρρωσης, αθλητικού, οικολογικού και χειμερινού τουρισμού, με έμφαση συχνά σε πρωτοβουλίες αγροτοτουρισμού και οικοτουρισμού. Ως προς τον τελευταίο, οι επιμέρους αποχρώσεις του συναρτώνται με τον τρόπο κατανόησης των οικολογικών ιδιαιτεροτήτων συγκεκριμένων περιοχών και με το πλέγμα δυνατοτήτων ένταξης ­ ομαλής και χωρίς αμοιβαίες παρενέργειες ­ οργανωμένων τουριστικών δραστηριοτήτων σ' αυτές.        Από μια...

Α. Κείμενο Ἐπίεσε δ’ αὐτοὺς μᾶλλον πρὸς τῷ ὑπάρχοντι πόνῳ καὶ ἡ ξυγκομιδὴ ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς τὸ ἄστυ, καὶ οὐχ ἧσσον τοὺς  ἐπελθόντας.  οἰκιῶν γὰρ οὐχ ὑπαρχουσῶν, ἀλλ’ ἐν καλύβαις πνιγηραῖς ὥρᾳ ἔτους διαιτωμένων ὁ φθόρος ἐγίγνετο οὐδενὶ κόσμῳ, ἀλλὰ καὶ νεκροὶ ἐπ’ ἀλλήλοις ἀποθνῄσκοντες ἔκειντο καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς ἐκαλινδοῦντο καὶ περὶ τὰς κρήνας ἁπάσας ἡμιθνῆτες τοῦ ὕδατος ἐπιθυμίᾳ. τά τε ἱερὰ ἐν οἷς ἐσκήνηντο νεκρῶν πλέα ἦν, αὐτοῦ ἐναποθνῃσκόντων· ὑπερβιαζομένου γὰρ τοῦ κακοῦ οἱ ἄνθρωποι, οὐκ ἔχοντες ὅ τι γένωνται, ἐς ὀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν καὶ ὁσίων ὁμοίως. νόμοι τε πάντες ξυνεταράχθησαν οἷς ἐχρῶντο πρότερον περὶ τὰς ταφάς, ἔθαπτον δὲ ὡς ἕκαστος ἐδύνατο. καὶ πολλοὶ ἐς ἀναισχύντους θήκας ἐτράποντο σπάνει τῶν ἐπιτηδείων διὰ τὸ συχνοὺς ἤδη προτεθνάναι σφίσιν· ἐπὶ πυρὰς γὰρ ἀλλοτρίας φθάσαντες τοὺς νήσαντας οἱ μὲν ἐπιθέντες τὸν ἑαυτῶν νεκρὸν ὑφῆπτον, οἱ δὲ καιομένου ἄλλου ἐπιβαλόντες ἄνωθεν ὃν φέροιεν ἀπῇσαν. Θουκυδίδης, 2. 52. 1-4 Β. Παρατηρήσεις 1. Να μεταφράσ...

Για περισσότερα πατήστε εδώ:  http://www.enastron.com.gr/ekdoseis/