Για να έχουμε
σύγκριση, πρέπει να υπάρχει μία από τις τρεις προϋποθέσεις:
1. ένας συγκριτικός
βαθμός επιθέτου ή επιρρήματος .
2. ένα ρήμα που δηλώνει
εκλογή , διαφορά , σύγκριση.
3. μία από τις λέξεις: οὐδὲν
ἄλλο , ἕτερον , διάφορον , πολλαπλάσιον
Ο α’ όρος σύγκρισης εκφέρεται με οποιοδήποτε τρόπο. Ο β’ όρος κατά
κανόνα εκφέρεται ως εξής:
1. ἤ και ομοιοτρόπως
προς τον α’ όρο. (Δηλαδή , αν είναι πρόταση ο α’ , θα είναι
πρόταση και ο β’ . Αν είναι απαρέμφατο ο α’ , θα είναι απαρέμφατο και ο β’
κ.ο.κ.) π.χ. Ἠβουλήθη μᾶλλον δίκας φεύγειν ἤ ποιεῖν τὰ δέοντα.
2.
ἤ και ομοιοπτώτως προς τον α’ όρο : π.χ. Οὗτός ἐστι
μείζων ἤ ἐκεῖνος .
3. με γενική συγκριτική. π.χ. Οὗτός ἐστι
μείζων ἐκείνου.
4. με μία από τις
προθέσεις αντί , πρό , πλήν + Γενική. π.χ. Οὐδὲν ἑλοίμην ἂν πρὸ τοῦ δικαίου.
5.
παρά + Αιτιατική. π.χ. Τούτους ἔβλαψαν
μᾶλλον παρὰ ὑμᾶς.
6.
με το ἤ κατά + Αιτιατική.
(Με αυτό τον τρόπο δηλώνεται η μεγάλη διαφορά μεταξύ α΄ και β ‘ όρου)
π.χ. Οὗτος ἔτυχε σεμνοτέρας ἤ κατ
‘ ἄνθρωπον ταφῆς .
7. με το ἤ ὥστε , ἤ ὥς + Απαρέμφατο. (Με αυτό τον τρόπο
δηλώνεται η μεγάλη διαφορά μεταξύ α΄ και β ‘ όρου) . π.χ. Νεώτερος εγώ ἤ ὥστε δύνασθαι ἐμαυτόν τιμωρεῖν.
Σόνια Σιούτη
