του Βασίλη Παπαγιαννίδη
29 ΜΑΪΟΥ...Κάτι περισσότερο από μια απλή ημερομηνία.
Είμαι σίγουρος ότι θα βγουν Χρυσαυγίτες και θα ουρλιάζουν
συνθήματα μίσους στους δρόμους των ελληνικών πόλεων. Κι όμως, δεν είναι ημέρα
μίσους. Είναι ημέρα Πένθους.
Ενός Πένθους που συνοδεύεται από συγκίνηση και θαυμασμό και
καθόλου μίσος. Κανένας Έλληνας δε μισεί
το Μωάμεθ τον Πορθητή. Γιατί να μισήσεις ένα φιλόδοξο Σουλτάνο που έκανε απλώς τη
«δουλειά» του.
Δε θυμόμαστε τη μέρα αυτή για να μισήσουμε.
Στις 29 Μαΐου θυμόμαστε...
Θυμόμαστε τον Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο-Δραγάτση που όρθωσε το
ανάστημά του και έδειξε τι πάει να πει αγάπη για την Πατρίδα και Έλληνας.
Θυμόμαστε τους μόλις 8000 Βυζαντινούς-Έλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για να
υπερασπιστούν τη Βασιλεύουσα ενάντια σε ένα στρατό που ξεπερνούσε τις 250.000.
Άνιση μάχη...
Κι όμως δεν είναι ήττα... Ήττα είναι να ρίξεις την ασπίδα και να
λιποτακτήσεις. Ήττα είναι να δείξεις δειλία.
Όχι. Ούτε ο Κωνσταντίνος ΙΑ’, ούτε οι 8000 ήρωες έδειξαν δειλία.
Έμειναν στις θέσεις τους μέχρι τέλους και έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για το
ιδανικό που λέγεται Πατρίδα... Και κέρδισαν. Όχι τη μάχη αλλά κάτι πολύ πιο σημαντικό...
Μια θέση στις χρυσές σελίδες της ιστορίας. Και μαζί μ’αυτή το θαυμασμό των
αντιπάλων, καθώς και το γεγονός ότι αποτελούν φωτεινά παραδείγματα για όλους
εμάς, τους σύγχρονους Έλληνες.
Ο Μωάμεθ έθαψε με τιμές τον Κωνσταντίνο μετά τη μάχη. Είναι τιμή για
τον καθένα να έχει έναν τέτοιο αντίπαλο. Όμως είναι ακόμα μεγαλύτερη τιμή να
τον έχει κανείς παράδειγμα προς μίμηση και κυρίως σε μία εποχή που ο
σκοταδισμός και η παρακμή σκεπάζουν τον ελληνικό ουρανό.
Φωτεινό παραδείγματα ήθους,γεναιότητας,πατριωτισμού και κυρίως ευθύνης
απέναντι στην πατρίδα αποτελεί ο ίδιος ο Κωνσταντίνος. Μια ημέρα πριν έστειλε
την ακόλουθη απάντηση στον Μωάμεθ που του ζήτησε να παραδώσει την Πόλη:
«Το δε την πόλιν σοι
δούναι ούτ’ εμόν εστίν, ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη
πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Ο Κωνσταντίνος δεν πέθανε εκείνη την Τρίτη του 1453.
Ζει. Μέσα μας. Μέσα στην ψυχή κάθε αληθινού Έλληνα.
Δε μας έμαθε να μισούμε.ΟΧΙ.Το μίσος είναι για τους μικρούς.
Μας έμαθε να αγαπάμε.
Να αγαπάμε το πιο υψηλό ιδανικό και να το τιμάμε παράλληλα.
Την ΠΑΤΡΙΔΑ...
