Φιλολογικά - Σόνια Σιούτη

Έπεα πτερόεντα   Η κόντρα προφορικού και γραπτού λόγου είναι παλιά και εξαρχής αμφιλεγόμενη . Στην αγορά κυκλοφορεί κατά κανόνα υπερτιμημένη η γραφή, υποτιμημένη η προφορά. Η ανισοτιμία αυτή παραπέμπει στο πασίγνωστο λατινικό ρητό: verba volant, scripta manent· όπου υπογραμμίζεται η μακρόβια σταθερότητα του γραπτού λόγου σε σύγκριση προς τη φευγαλέα αστάθεια του προφορικού λόγου. Γιατί τώρα το να πετάς είναι χειρότερο από το να στέκεσαι, παραμένει μάλλον εκκρεμές ερώτημα. Υπήρξαν βεβαιώσεις και αντίστροφες διατιμήσεις οι οποίες επέμειναν: στην προτεραιότητα και στην ποσοτική τουλάχιστον υπεροχή του προφορικού λόγου· στην επικοινωνιακή του αμεσότητα· στον ανυπόκριτο κατά κανόνα και αντιεξουσιαστικό του χαρακτήρα. Αρετές που αντιβάλλονται προς τον δευτερογενή ρόλο της γραφής, προς την εσκεμμένη υπόκρισή της, προς την εργαλειακή της χρήση και κατάχρηση από τους φορείς της θρησκευτικής, πολιτικής και πολιτισμικής εξουσίας. Στη μέση εξάλλου των δύο άκρων εφευρέθηκε, όπως πάντα, ...

 Στα επίθετα της Λατινικής, όπως της Ελληνικής, διακρίνουμε τρεις βαθμούς (gradus). 1) θετικό (gradus positīvus): altus , -a, -um υψηλός , - ή . - ό · 2) συγκριτικό (gradus comparatīvus): altior, altius (§ 40, β ) υψηλότερος - η -o· 3) υπερθετικό (gradus superlatīvus): altissimus, altissima, altissimum υψηλότατος , - η , - ο .   Οι καταλήξεις των παραθετικών είναι: 1) του συγκριτικού -ior (αρσεν. και θηλ.), -ius (ουδ.) και 2) του υπερθετικού -issimus, -issima, -issimum. Οι ανωτέρω καταλήξεις προστίθενται στο θέμα του θετικού (ή της επιθετικής μετοχής), που το βρίσκουμε, αν από τη γενική ενικού του αρσενικού αφαιρέσουμε την κατάληξη -i ή is· π.χ. altus (γεν. alt-i) υψηλός - alt-ior, alt-ius, alt-issimus, -a, um (§ 40 β ´)· longus (γεν. long-i) μακρός - long-ior, long-ius, long-issimus,  -a, -um· brevis (γεν. brev-is) βραχύς - brev-ior, brev-ius, brev-issimu...