Μια εικόνα λένε πως αντιστοιχεί σε 1000 λέξεις.Νομίζω πως
έχουν δίκιο αν κρίνω από την παραπάνω εικόνα.
Κάποτε,λοιπόν, ζούσαν Έλληνες στη Μικρά Ασία.
Κάποτε...
Τελευταία φορά οι Έλληνες είδαν τα σπίτια τους το 1923 όταν
έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Η ομοιογένεια θεωρήθηκε σημαντική τόσο από τον Βενιζέλο όσο
και από τον Κεμάλ.
Όμως, καμία ομοιογένεια δε μπορεί να σβήσει τα σημάδια ενός
λαού...
Αυτό φαινεται ξεκάθαρα στην πάραπάνω φωτογραφία. Είναι ο
Ιερός Ναός του Αγ.Νικολάου στο μικρό λιμάνι της Τρίγλιας στην Προποντίδα κοντά
στην Προύσα. Για την ακρίβεια ήταν ο Ιερός Ναός...Πλέον είναι τέμενος όπως
καταλαβαίνετε βλέποντας και το λευκό μιναρέ.
Όχι,ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από τους γείτονές μας. Σε
καμία περίπτωση.
Αυτό το διαπίστωσα περπατώντας στην Πάνω Σκάλα Μυτιλήνης,
όταν αντίκρυσα ένα μισογκρεμισμένο τέμενος με κομμένο μιναρέ.
Νομίζω πως για να χτίσουμε μια σχέση φιλίας με την Τουρκία
πρέπει να σεβαστούμε τη θρησκεία της και αυτή τη δική μας σε πρώτο βήμα.
Αν και με τα μυαλά που έχουμε τόσο εμείς όσο και οι Τούρκοι
κάτι τέτοιο θα αργήσει πολύ να γίνει...
