Φιλολογικά - Σόνια Σιούτη

Ήρωες… Πάντα είχα την απορία πως δημιουργούνται. Δεν πονάνε;;; Δεν υποφέρουν;;; Δε φοβούνται;;;; Ποιοι τέλος πάντων είναι;;; Στις 16 Αυγούστου 1974 το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία δέχεται πολιορκείται από τούρκικα τεθωρακισμένα και πεζικό που επιτίθενται απ’όλες τις πλευρές. Στο στρατόπεδο αντιστέκονται οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ με λιγοστά πυρομαχικά και ανεπαρκή οπλισμό. Η μάχη έχει χαθεί… Φοβισμένος ο λοχίας Διονύσιος Πλέσσας πλησιάζει το Λοχαγό Σωτήριο Σταυριανάκο, που ήταν επικεφαλής των αμυνόμενων, και του λέει: «Λοχαγέ τι παριστάνουμε εδώ;; Τους 300 ΤΟΥ Λεωνίδα; Θα μας σκοτώσουν όλους τα τανκς!» Ο Λοχαγός Σταυριανάκος, μανιάτης στην καταγωγή, απάντησε: «Λοχία είμαστε Έλληνες. Εδώ είναι Ελλάδα! Θα πολεμήσουμε μέχρι ενός! Τα άρματα θα περάσουν από πάνω μας!» Κρατώντας το λόγο του ο Σταυριανάκος εφορμά εναντίον ενός από τα τεθωρακισμένα και πέφτει νεκρός… Μια απλή ιστορία. Μια ιστορία όμως που την έχουμε ανάγκη. Δεν ήταν ημίθεος ο Σταυριανάκος. Μάτωνε. Πονούσε...