Φιλολογικά - Σόνια Σιούτη

[…] Εν αρχή ην ο λόγος, λέει μια ιστορία παλιά όσο και ο κόσμος, στην οποία ο άνθρωπος είχε την εξουσία να ονομάσει τα ζώα και τα άλλα πλάσματα. Τη δυνατότητα να ονομάζει, δηλαδή να αποκαλεί, να δίνει ζωή. Το ότι η γλώσσα των Εσκιμώων έχει τριάντα έξι διαφορετικές λέξεις για το λευκό χρώμα, σημαίνει ότι ένας Εσκιμώος βλέπει τριάντα έξι διαφορετικά λευκά, ότι είναι υπαρκτά για αυτόν. Το ότι ένας Βάσκος έχει λέξη που περιγράφει τη σκιά του φυλλώματος της βελανιδιάς, διαμορφώνει το πνεύμα του και δίνει μια ιδιαίτερη σημασία στο φαινόμενο. Το ότι ένας Ρωμαίος την εποχή της Αυτοκρατορίας κατονόμαζε τους Σκλάβους με τη λέξη «manicipium», ουδέτερου γένους, που σημαίνει «αυτό που κρατάμε στο χέρι», συνοψίζει από μόνο του το ρωμαϊκό πολιτισμό και το κοινωνικό του σύστημα. Επομένως όποιος παραβλέπει αυτήν την πραγματικότητα δεν μπορεί να σκεφτεί ολοκληρωμένα τη γλώσσα και τη χρήση της. Σχετικά με τη χρήση της πάντως, οι απόψεις διίστανται. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η γλώσσα είναι ένας κώδικα...

 Όλο και συχνότερα συναντάμε ανθρώπους που κάνουν βουβοί χρήση του κινητού τηλεφώνου τους. Αν τύχαινε κάποιος να μη γνωρίζει τη δυνατότητα αποστολής και λήψης γραπτών μηνυμάτων, θα απορούσε παρακολουθώντας έναν νέο, όρθιο τη νύχτα στο δρόμο, να πληκτρολογεί στο τηλέφωνό του, ή μία μαθήτρια, στο κατάστρωμα του πλοίου να επιδίδεται σε αυτή την αθόρυβη συνδιαλλαγή. Αν πάλι σταχυολογούσε κανείς πρόχειρα μερικά από τα χιλιάδες γραπτά μηνύματα που διασταυρώνονται αενάως και αφανώς θα ξεχώριζε σύντομες φράσεις, όπως «τι ώρα;», «πούλα!», «Ο.Κ» ή «σ’ αγαπώ». Ακόμη κι όταν τα γραπτά μηνύματα δεν είναι μονολεκτικά είναι πάντα σύντομα, καθώς οι δυνατότητες των συσκευών δεν επιτρέπουν τη χρήση περισσότερων από εκατό χαρακτήρες για κάθε μήνυμα. Αυτή η εγγενής συντομογραφική διάσταση του γραπτού μηνύματος περνά και στη μορφή της χρησιμοποιούμενης γλώσσας. Συχνά η δίφθογγος «ΟΥ» αντικαθίσταται από το λατινικό «U» και οι λέξεις συντομογραφούνται διακοπτόμενες με τελεία στο δεύτερο ή τρίτο γρά...

1. Στις παρακάτω προτάσεις να αντικαταστήσετε τα ρήματα της οριστικής με τον αντίστοιχο τύπο της  ευκτικής και της προστακτικής. α) Εἶ δίκαιος περὶ παρόντας καὶ ἀπόντας. β) Αἱ πράξεις εἰσὶν σκιαὶ τῶν λόγων. γ) Ἐστὶ μέτρον παντὶ πράγματι. δ) Ἄξιοί ἐστε φίλοι. ε) Ὑγιὲς τὸ σῶμα ἐστί. 2. Να σχηματίσετε τον παρατατικό των παρακάτω ρημάτων. Στη συνέχεια να γράψετε το γ΄ ενικό πρόσωπο της ευκτικής του ενεστώτα. ἀλλάττω: πέμπω: ἀποκρύπτω: ἐκλείπω: συμπράττω: συνταράσσω: γράφω:  βλάπτω:  ἁθροίζω:  ἐγκωμιάζω: γνωρίζω: ἀκούω: ἐλπίζω: ἱδρύω: πείθω:  σῴζω: 3. Να μεταφέρετε τα ρήματα των παρακάτω φράσεων από τον ενεστώτα στον μέλλοντα: α.  Ὁ στρατηγὸς κελεύει θαρσεῖν. ___________________ β.  Οἱ διδάσκαλοι παιδεύουσιν τοὺς μαθητάς. ___________________ γ.  Ἡμεῖς λύομεν τὰς σπονδάς. ___________________ δ.  Ὑμεῖς θύετε τοῖς θεοῖς. _...

Ουρανικό, χειλικό ή οδοντικό, σχηματίζουν την οριστική του μέλλοντα όπως τα φωνηεντόληκτα, με τη διαφορά ότι από τη συγχώνευση του χαρακτήρα των ρημάτων αυτών με τον χρονικό χαρακτήρα -σ- προκύπτουν τα ακόλουθα: Χειλικός χαρακτήρας   π, β, φ (πτ)   +   σ → ψ τρέπ-ω → τρέ π   +   σ -ω → τρέ ψ ω βλάπτω   (θ.   βλαβ- ) →   βλά β   +   σ -ω   →   βλά ψ ω Ουρανικός χαρακτήρας   κ, γ, χ (ττ, σσ)   +   σ → ξ λέγ-ω → λέγ   +   σ -ω → λέ ξ ω τάττω   (θ.   ταγ- ) →   τάγ   +   σ -ω → τά ξ ω Οδοντικός χαρακτήρας   τ, δ, θ (ζ) + σ   →   αποβάλλεται ο οδοντικός χαρακτήρας και μένει το   -σ- πείθ-ω → πεί θ   +   σ -ω → πεί σ ω ψεύδω → ψεύ δ   +   σ-ω → ψεύ σ ω Ομοίως από τη συγχώνευση του άφωνου χαρακτήρα του ρήματος με τον χρονικό χαρακτήρα   -σ-   στον μέλλοντα προκύπτουν τα εξής: χειλικόληκτα: -ψα , π.χ. ...