Φιλολογικά - Σόνια Σιούτη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. (Από τα  Ποιήματα 1897-1933 , Ίκαρος 1984) 

*«Ευχαριστούμε όλους όσοι μας συμπαραστάθηκαν» (και όχι: «όλους όσους…» διότι είναι υποκείμενο στο ρήμα που ακολουθεί, αλλά: «ευχαριστούμε όσους…» και «επικοινωνεί με όλους όσους εκτιμάει», επειδή εδώ το «όσους» είναι αντικείμενο του ρήματος). *Αντίγραψε ό,τι βλέπεις (και όχι αντέγραψε ό,τι βλέπεις) γιατί είναι προστακτική σύνθετου ρήματος. *π.μ. (=προ μεσημβρίας), μ.μ. (=μετά μεσημβρίαν και όχι μετά μεσημβρίας), π.Χ.(=προ Χριστού), μ.Χ. (=μετά Χριστόν και όχι μετά Χριστού). *Περισσότεροι από έναν ή περισσότεροι του ενός (και όχι: περισσότεροι από ένας) *Με πολλή αγάπη (όχι με πολύ αγάπη), πολλή δουλειά (όχι πολύ δουλειά) αλλά πολύς κόσμος, πολύ νερό, πολλοί άνθρωποι, πολλά πράγματα. *Γίνονται όλοι δεκτοί ανεξαρτήτως ηλικίας (και όχι: ανεξαρτήτου ηλικίας). *Ενήργησα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου (και όχι: στα πλαίσια). *πόσο πολλοί, τόσο πολλοί, πόσο πολλή (και όχι: πόσοι πολλοί, τόσοι πολλοί, τόση πολλή) *κατ΄ αρχήν (=στα βασικά σημεία), Κατ΄ αρχάς (=αρχικ...

της Ηλιάννας Δανέζη* -Α(ντριάνα) θα τα ακούσεις τα καντήλια σου βραδιάτικο.. Τι σου είπα; Πρώτα να φορτώσω τις βαλίτσες και μετά να τους βάζεις μέσα. Το μόνο που μας έλειπε, σκέφτηκα, είναι ο διαπληκτισμός του ταλαίπωρου οδηγού ΚΤΕΛ με τη φουκαριάρα τη γυναίκα του. Ανάμεσα στους κουρασμένους συνεπιβάτες, τις πρόχειρα στοιβαγμένες βαλίτσες, τη γλυκιά αναμονή της αναχώρησης και τον δροσερό νησιώτικο αέρα, ξεπροβάλλει Εκείνη. Στριμώχνει, στριμώχνεται, σπρώχνει και σπρώχνεται. Αφοπλιστικά επιβλητική. Α(ντριάνα), 11 ετών, μαθήτρια Δημοτικού, βοηθά τον πατέρα της, εκτελώντας χρέη εισπράκτορα. Ζει σε νησί της άγονης γραμμής και εργάζεται τις γόνιμες, εισπρακτικά, μέρες του. Παραδίδει, χωρίς να το ξέρει, μαθήματα επιβίωσης και αξιοπρέπειας. -3 ευρώ, παρακαλώ, μου γνέφει κοιτώντας με κατάματα και αποφασιστικά. Διακρίνει την αμηχανία μου και επαναλαμβάνει την ίδια φράση πιο επιτακτικά και κοφτά. - Πώς σε λένε; Τι τάξη θα πας; -Α(ντριάνα), 11 είμαι, Α' Γυμνασίου θα πάω, 3 ευ...