Προτεινόμενο φύλλο εργασίας για την Έκφραση - 'Εκθεση

Να συσχετίσετε το κείμενο που ακολουθεί με τις εικόνες που παρατίθενται.

Κριτήρια επιλογής επαγγέλματος

          Η επιλογή επαγγέλματος είναι ένα γεγονός ιδιαίτερης σημασίας και προϋποθέτει την έγκαιρη και υπεύθυνη προετοιμασία για τη λήψη τελικής απόφασης. Αυτή δεν περιορίζεται χρονικά σε μια ορισμένη περίοδο της ζωής και συγκεκριμένα στην εφηβεία όπως, συνήθως, νομίζεται. Αντίθετα, αποτελεί την κατάληξη μιας ολόκληρης σειράς σταδιακών αποφάσεων, που λαμβάνονται σε διάφορες περιόδους της ζωής του ατόμου τόσο πριν όσο και μετά την εφηβεία. Από διάφορες έρευνες διαπιστώθηκε ότι οι επαγγελματικές προτιμήσεις και οι στάσεις των νέων στα διάφορα επαγγέλματα αρχίζουν να διαμορφώνονται ήδη από την παιδική ηλικία, κατά την οποία ο ρόλος της οικογένειας πρώτα και του σχολείου αργότερα, είναι πολύ σημαντικός. Επαγγελματικές προτιμήσεις και ενδιαφέροντα παρουσιάζονται από την προσχολική ηλικία. Τα ενδιαφέροντα αυτά όμως δεν παρουσιάζουν σταθερότητα. Διαπιστώνεται, γρήγορη μετάπτωση από το ένα επάγγελμα στο άλλο. Κατά τη σχολική ηλικία τα επαγγελματικά σχέδια είναι φιλόδοξα και εξωπραγματικά. Υπαγορεύονται περισσότερο από το συναίσθημα και τις εντυπώσεις του και λιγότερο από τη λογική εξέταση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων.

Στην ηλικία των 13-15 ετών ο μαθητής βρίσκεται για πρώτη φορά στο στάδιο ενός ουσιαστικού προβληματισμού. Επιζητά την πληροφόρηση για τα διάφορα επαγγέλματα, για τις δεξιότητες που απαιτούνται κλπ. Όμως, σπάνια στο στάδιο αυτό οι μαθητές ενδιαφέρονται για λεπτομερείς και σε βάθος πληροφορίες. Με την πρόοδο της ηλικίας η επαγγελματική κατεύθυνση, με κριτήριο τα ενδιαφέροντα, αποκρυσταλλώνονται. Στην συνειδητοποίηση των ενδιαφερόντων παίζουν ρόλο οι επιδόσεις στο σχολείο αλλά και οι ιδιαίτερες ασχολίες (αθλητικές, καλλιτεχνικές κ.λπ.). Προς το τέλος της εφηβείας ο μαθητής καλείται να καταλήξει οριστικά σε μια επιλογή. Παραμένει συχνά σταθερός στην απόφασή του αυτή και αρχίζει να προετοιμάζεται για το επάγγελμα που διάλεξε.

Διαπιστώθηκε ότι οι μαθητές σκέφτονται να ακολουθήσουν επαγγέλματα επιστημονικά, που προσδίδουν κύρος ή που ανήκουν στο δημόσιο τομέα (π.χ. απλά στρατιωτικά-αστυνομικά). Σε έρευνα ( Βίκη, Παπάνης) με πανελλήνιο δείγμα 2500 μαθητών η συμφωνία πρώτης σκέψης για κάποιο επάγγελμα και τελικής απόφασης επαγγέλματος ανέρχεται στο 36%. Τα δημοφιλέστερα επαγγέλματα τόσο στις πρώτες σκέψεις των μαθητών όσο και στις μετέπειτα προτιμήσεις τους παραμένουν τα Ανώτερα Εκπαιδευτικά, τα Επιστημονικά Ιατρικά και τα Απλά Στρατιωτικά-Αστυνομικά. Στην περίπτωση του τελικού επαγγέλματος, τα Ανώτερα Εκπαιδευτικά και τα Απλά Στρατιωτικά-Αστυνομικά παραμένουν στις πρώτες προτιμήσεις, αλλά αυξάνονται αισθητά τα ποσοστά των επαγγελμάτων Μηχανογράφησης & Πληροφόρησης και Ανώτερων Οικονομικών (3η και 4η επιλογή αντίστοιχα), ενώ ελαττώνεται κατά το ήμισυ το ποσοστό των Επιστημονικών Ιατρικών επαγγελμάτων.

Το φύλο αποτελεί παράγοντα διαφοροποίησης τόσο των επιθυμιών όσο και των τελικών επιλογών των μαθητών. Σύμφωνα και με την άποψη της Gilligan, η διαφοροποίηση αυτή έχει σχέση με τις εμπειρίες των φύλων.Η σχολική επίδοση των μαθητών, το επάγγελμα του πατέρα αλλά και το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογένειας αποτελούν παράγοντες-κριτήρια επιλογής επαγγελμάτων (χαμηλό κοινωνικό επίπεδο οδηγεί σε αντίστοιχη επιλογή επαγγέλματος, και υψηλό επίπεδο σε επιλογή ανταγωνιστικών επαγγελμάτων).Τέλος, ποσοστό 14% των μαθητών επιθυμεί «επιστημονικά» επαγγέλματα αλλά τελικά επιλέγει τα «απλά». Οι μαθητές της κατηγορίας αυτής έχουν χαμηλή επίδοση, χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και προέρχονται περισσότερο από αγροτικές περιοχές.

Αγνή Βίκη, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο 
Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

Εικόνα 1

Εικόνα 2

Σόνια Σιούτη, φιλόλογος

Νηρηίδες

Η Ελλάδα μάς έχει διδάξει την ομορφιά

Από τη ΛΕΝΑ ΠΑΓΩΝΗ

«Το 1959 στον πρώτο φωτισμό της Ακρόπολης ο Αντρέ Μαλρό είχε μιλήσει για φόρο τιμής που κατέθετε ολόκληρη η ανθρωπότητα στην Ελλάδα. Το ανανεώνω σήμερα... Η ομορφιά της Ελλάδας μάς μαγεύει...».

Είναι λόγια που μάγεψαν κι εμάς, είχαμε τόσο καιρό και τόση ανάγκη να ακούσουμε καλές κουβέντες για την Ελλάδα...

Και τα είπε ένας επιφανής, ένας εκλεκτός ξένος. Ο 80χρονος Γάλλος Gabriel de Broglie, ο «Καγκελάριος του Ινστιτούτου της Γαλλίας», που είναι ο ανώτατος τίτλος στον κορυφαίο θεσμό της γαλλικής διανόησης. Ηρθε στην Αθήνα για τους «Διαλόγους των Αθηνών», που οργάνωσε το Ιδρυμα Ωνάση.

Και με έναν ύμνο για την Ελλάδα, την κλασική, την αρχαία αλλά και τη σύγχρονη, κόντρα στην γκρίνια, τη μιζέρια, τις συνεχείς κουβέντες για οικονομικό εφιάλτη, μας ταξίδεψε από το παρελθόν, στο παρόν και το μέλλον και υπενθύμισε πως «η Ελλάδα του αιώνιου κάλλους μάς δίδαξε εδώ και 25 αιώνες πώς να αναδεικνύουμε την ομορφιά. Μας έδωσε επιταγή να το κάνουμε...».

Για το σήμερα όμως, τι λέει; Δεν αλλάζει τον στοχασμό του. Συνεχίζει μέσα από μια διαχρονικότητα, όπως λέει, να αναφέρεται στην αιωνιότητα της ανεξάρτητης ελληνικής σκέψης, που καλύπτει ολόκληρο τον πλανήτη.

«Την ευφυΐα η Ελλάδα τη δημιούργησε», λέει, σαν να μας καθησυχάζει πως όλα τελικά θα τα λύσουμε. Και βέβαια η Ελλάδα και τη λογοτεχνία και τις επιστήμες και τη ρητορική και την Ιατρική...

Τείχη οι άνθρωποι

Και επικαλείται την περσική ρήση πως «τα αόρατα τείχη της Αθήνας είναι οι άνθρωποί της. Αυτοί την κάνουν απόρθητη...». Οποιος περίμενε, βέβαια, να μεταφράσει όλα αυτά τα εγκώμια για την Ελλάδα, που ο ίδιος λατρεύει, να τα προσαρμόσει και στη σημερινή πραγματικότητα, μάταια περίμενε.

Διότι εκείνος το είχε κάνει ήδη, με τον τρόπο του. Διότι ο λόγος ενός τέτοιου στοχαστή δεν έχει καμιά σχέση και ομοιότητα με εκείνον τον τρομοκρατικό λόγο των οικονομολόγων, των πολιτικών, των δημοσιογράφων. Κι ευτυχώς...

«Τα διδάγματα ενός πολιτισμού όπως ο ελληνικός δημιουργούν εμπιστοσύνη για το μέλλον», λέει. Οσο ζοφερό κι αν αυτό το μέλλον φαίνεται.

Αυτή είναι η απάντησή του για όσους διερωτώνται.

Λιγότερο... άυλος ήταν ο Βρετανός αιρετικός ακαδημαϊκός Σάιμον Κρίτσλεϊ, μιλώντας για την Ελλάδα τού σήμερα, που «μέσα στη δίνη της κρίσης είναι υπό περιορισμένη εθνική κυριαρχία». Ο κίνδυνος έρχεται από την αμνησία, λέει. Την Υβριν ακολουθεί η Νέμεσις. Εάν ξεχάσουμε το Μέτρο, η καταστροφή είναι σίγουρη. Αυτό έδειξε η απληστία ενός κεφαλαίου, που δεν λογαριάζει τους ανθρώπους... Να διδαχτούμε από τα παθήματά μας, προτείνει.

Η κρίση

- Η κρίση είναι εφήμερη, μας παρηγόρησε Γερμανός δημοσιογράφος του «Σπίγκελ».

- Το ελπίζετε; Τον ρώτησε με ενδιαφέρον η Ελένη Αρβελέρ.

- Ναι. Διότι αντλώ μαθήματα από την Ιστορία, είπε. Η κρίση είναι και πρόκληση. Κάθαρση. Να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας. Και την Ε.Ε... απάντησε.

Η κυρία Αρβελέρ φρόντισε βέβαια να τονώσει επίσης το ελληνικό ηθικό με τον δικό της λεβέντικο, γεμάτη γνώση, τρόπο: «Οι Ελληνες γεννιούνται πολιτισμένοι μόνο και μόνο μιλώντας ελληνικά αδιάκοπα εδώ και 2.500 χρόνια! Και στο κάτω κάτω, πρόσθεσε, αναφερόμενη και στις τωρινές δυσκολίες, ο Ελληνας ποτέ σκλάβος. Μόνον αιχμάλωτος...».

- Εσείς τι λέτε; Οχι μόνο για την Ελλάδα του παρελθόντος που διδάσκετε, αλλά για το σήμερα; ρώτησα, τέλος, τον Richard Martin, καθηγητή Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

Σε γυάλα!

- Αλίμονο εάν ρωτάτε ένα δάσκαλο της κλασικής αρχαιότητας ή ένα βυζαντινολόγο να σας πει λύσεις για τη σημερινή κρίση, είπε κοιτώντας με σχεδόν με έκπληξη.

- Γιατί όχι; Σε γυάλα ζείτε; Γέλασε.

- Μερικές φορές κι αυτό είναι αποδοτικό. Εχει ησυχία...