Χρήσιμο Εκπαιδευτικό Υλικό για τα φιλολογικά μαθήματα του Λυκείου. Απευθύνεται σε Συναδέλφους Φιλολόγους αλλά και σε Μαθητές.
Αναρτήσεις
1. Να βρείτε και να αναγνωρίσετε το είδος του λανθάνοντος υποθετικού λόγου στα παρακάτω παραδείγματα. 1. Δίκαια δράσας συμμάχους ἕξεις θεούς. 2 Καὶ ὅσα αὐτὸς (Κῡρος) ὑπ’ ἄλλων ἐρωτῷτο, διὰ τὸ ἀγχίνους εἶναι ταχὺ ἀπεκρίνετο. 3. Ἐγὼ ὀκνοίην ἂν εἰς τὰ πλοῖα ἐμβαίνειν, ἃ ἡμῖν Κῦρος δοίη. 4. Ταῦτα παραβὰς καὶ ἐξαμαρτάνων τι τούτων τί ἀγαθὸν ἐργάσῃ σαυτόν; 5. Οὔτε γὰρ βοὸς ἂν ἔχων σῶμα, ἀνθρώπου δὲ γνώμην ἐδύνατ' ἂν πράττειν ἃ ἐβούλετο. 6. Οὐκ ἂν ἔλαθεν ὁρμώμενος ὁ Κλέων πάσῃ τῇ στρατιᾷ. 7. Ὁπότε τὸν μισθὸν ἔχοιμεν, ἀπίοιμεν ἄν. 8. Φαίη δ’ ἂν ταῦτα καὶ αὐτὸς ἐλεγχόμενος. 9. Mὴ ἀπέλθητε, πρὶν ἂν ἀκούσητε. 10. Ταῦτα ποιοῦντες τοὺς θεοὺς βοηθοὺς ἔχοιτ' ἄν. 2. Να μετατρέψετε την υποθετική μετοχή στο είδος που σας ζητείται. 1. Ταῦτα ποιοῦντες τοὺς θεούς βοηθοὺς ἔχοιτ' ἄν. Να γίνει μετατροπή στο προσδοκώμενο. 2. Δίκαια δράσας συμμάχους ἕξεις θεοὺς. Να γίνει μετατροπή στην απλή σκέψη του λέγοντος. 3. Οὔτε γὰρ βοὸς ἂν ἔχων σῶμα, ἀνθρώπου δὲ γνώμην ἐδύνατ' ἂν πρ...
Να μεταφέρετε τα παρακάτω αποσπάσματα σε πλάγιο λόγο με τις εξαρτήσεις που δίνονται : Δοκεῖτε μοι , ὦ Ἀθηναῖοι , πάντες γιγνώσκειν ὅτι ἄμεινόν ἐστι πολεμεῖν. · Ἀνδοκίδης εἶπε · Ἀνδοκίδης ἔφη Τοῦτο οὐ πάντες αἰσθάνεσθε , ὅτι οἱ ῥήτορες τῷ ὀνόματι τῆς εἰρήνης συγχωροῦσι , τοῖς δὲ ἔργοις ἀφ’ ὧν ἂν ἡ εἰρήνη γένοιτο ἐναντιοῦνται. · Ἀνδοκίδης γιγνώσκει · Ἀνδοκίδης ἔλεγε Εἰ μὲν οὖν μηδεπώποτε πρότερον ὁ δῆμος ἐποιήσατο εἰρήνην , εἰκότως ἂν ἐφοβούμεθα αὐτό. · Ἀνδοκίδης εἶπε · Ἀνδοκιδης λέγει ( απαρεμφατικὴ σύνταξη) Πῶς οὐκ εἰκός ἐστι ὑμᾶς πρῶτον ἐκεῖνα σκέψασθαι; · Ἀνδοκίδης ἀπορεῖ · Ἀνδοκίδης ἠρώτα Ἡμεῖς τοι , ὦ ...
Πρόκειται για ένα λυρικό αφηγηματικό ποίημα . Στο θεματικό κέντρο βρίσκεται το δραματικό επεισόδιο ενός ναυαγίου , γύρω από το οποίο αναπαράγεται το τραγούδι του Κρητικού πρόσφυγα , ο οποίος αναπολεί το παρελθόν και οραματίζεται τα μέλλοντα . 1 [18] Μέσα στην τρικυμία ο ναυαγισμένος Κρητικός παλεύει με τα κύματα στην προσπάθειά του να σώσει την αγαπημένη του [ « κορασιά » ]. 2 [19] Ο Κρητικός απευθύνεται σε ένα υποθετικό ακροατήριο και ορκίζεται με τρεις όρκους προκειμένου να πείσει ότι αυτά που θα πει είναι αλήθεια . Η αφήγησή του έχει ως στόχο την αποκάλυψη της προσωπικής του αλήθειας . Ακολουθεί μία μεγάλη παρένθεση καθώς ο Κρητικός μεταφέρεται στο μεταφυσικό επίπεδο , οραματιζόμενος τη Δευτέρα Παρουσία , τη στιγμή δηλαδή που θα δει την αγαπημένη του αναστημένη. 3 [20] Η αφήγηση επανέρχεται στη σκηνή του ναυαγίου. Η τρικυμία σταματάει απότομα εξαιτίας κάποιου « κρυφού μυστηρίου » , δηλαδή κάποιας δραστηριότητας με μεταφυσικό χαρακτήρα. Εμφανίζετα...
Πρόκειται για ένα ποίημα στο οποίο κυριαρχούν υπερρεαλιστικά και συμβολικά στοιχεία . Αν θεωρηθεί ένα ποίημα αποκαρδίωσης , τότε το βασικό του θέμα είναι η παραίτηση , η οποία εκφράζεται με την κατάργηση των θελήσεων , την απραξία και την άρνηση της ζωής μέχρι το θάνατο. Ο Νέος του ποιήματος δεν είναι ένα βουβό πρόσωπο αλλά αποτελεί τον καταλύτη του ποιήματος καθώς υποκινεί την εξομολόγηση της λυρικής ηρωίδας. Η γυναίκα με τα μαύρα είναι η φωνή της περιφρονημένης ζωής αλλά και μία προικισμένη ύπαρξη , ικανή να βιώσει έντονα συναισθήματα. Κάνει έναν απολογισμό ζωής που ήταν γεμάτη δυστυχίες. Η επαναλαμβανόμενη ικεσία προς το Νέο υποδηλώνει την ανάγκη να αγκιστρωθεί στη ζωή. Ωστόσο στο τέλος επέρχεται η αναγνώριση του προσωπικού της αδιεξόδου αλλά και η παραδοχή ότι η συμπόρευση με το Νέο είναι αδύνατη. Άλλωστε η παρουσία του Νέου είναι βουβή , γεγονός που καταδεικνύει το αδιέξοδο , μια και ο μονόλογος δεν γίνεται διάλογος. ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ...
υπόθεση απόδοση είδος εἰ + οριστική οποιουδήποτε χρόνου οποιαδήποτε έγκλιση (πλην δυνητικής οριστικής) το πραγματικό εἰ + οριστική ιστορικού χρόνου δυνητική οριστική (οριστική ιστορικού χρόνου + ἄν) ή απρόσωπο ρήμα ή ἐβουλόμην, ἔμελλον, ἐκινδύνευον + απρμφ. το αντίθετο του πραγματικού ἐάν, ἄν, ἢν + υποτακτική οριστική μέλλοντα ή προστακτική ή μελλοντική έγκλιση / έκφραση το προσδοκώμενο ἐάν, ἄν, ἢν + υποτακτική οριστική ενεστώτα ή γνωμικός αόριστος ή παρακείμενος με σημασία ενεστώτα η αόριστη επανάληψη στο παρόν και στο μέλλον εἰ + ευκτική δυνητική ευκτική ή οριστική αρκτικού χρόνου, ευχετική ευκτική, προστακτική η απλή σκέψη του λέγοντος εἰ + ευκτική επαναληπτική οριστική ιστορικού χρόνου ή δυνητική οριστική (οριστική ιστορικού χρόνου + ἄν) η αόριστη επανάληψη στο παρελθόν
από την Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού 1. Ιστορικό πλαίσιο Κατά την τελευταία δεκαετία του 5ου αι. π.Χ., οι Αθηναίοι είχαν μεν καταφέρει να ανακάμψουν μετά την πανωλεθρία της Σικελικής εκστρατείας, ωστόσο δεν είχαν πλήρως ανακτήσει τον έλεγχο του Αιγαίου, αφού οι Σπαρτιάτες με επικεφαλής το Λύσανδρο είχαν ισχυροποιηθεί κατά πολύ στη θάλασσα με τα χρήματα του Κύρου1 και τα πλοία των αποστατών συμμάχων των Αθηναίων. Ανάμεσα στις αποστάτριες πόλεις υπήρχαν και πολλές της Ιωνίας, οι οποίες ήθελαν να απαλλαγούν από την αθηναϊκή επικυριαρχία και τους φόρους που αυτή συνεπαγόταν. Οι Αθηναίοι συναισθανόμενοι ότι χωρίς συμμάχους ο πόλεμος θα ήταν χαμένος γι’ αυτούς, έκαναν μια τελευταία προσπάθεια να πάρουν πάλι υπό τον έλεγχό τους το Αιγαίο δημιουργώντας ένα στόλο που έφτανε τα 180 πλοία.2 Την ηγεσία του αθηναϊκού στόλου που βρισκόταν στη Σάμο την παρέδωσαν στον Κόνωνα (406 π.Χ.). Κατά τη διάρκεια του έτους ωστόσο, ο Κόνωνας στερήθηκε των υπηρεσιών ικανότατων στρατ...
Η ιστορία του ανθρώπου είναι η ιστορία του λόγου του . Η γλώσσα είναι αυτό που διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα. Ξεκίνησε , βέβαια , η ομιλία πριν από χιλιάδες χρόνια ως όργανο επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη μιας ανθρώπινης ομάδας , και φαίνεται να αληθεύει η υπόθεση ότι η συνεννόηση προηγήθηκε της νόησης . Και στα ζώα, παρατηρεί η ζωοσημειολογία, η ίδια ανάγκη επικοινωνίας γέννησε τα ποικίλα επικοινωνιακά τους συστήματα , που παρέμειναν και παραμένουν στο επίπεδο της αυτοματικής πράξης. Στον άνθρωπο, αντίθετα, η ικανότητα επικοινωνίας κατορθώθηκε όχι μόνο ως αυτοματική πράξη αλλά και ως λεκτική πράξη. Με τον καιρό δηλαδή ξεπεράστηκε η αυτοματική αντίδραση – το αίσθημα, η «δυνάμει» συνείδηση , έγινε η λεκτική κρυστάλλωσή της. Και από τότε η γλώσσα απόχτησε τη δύναμη να αναλύει την εμπειρία σε θεωρητικά στοιχεία και να βοηθά τον άνθρωπο να ξεπεράσει τον άμεσα δοσμένο σε ατομικές εμπειρίες κόσμο. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι ο κόσμος που γνωρίζει ο άνθρωπος είναι ο ...