Έχω ένα πρόβλημα...Δεν ξέρω τι να απαντήσω αν με ρωτήσουν για το πολίτευμα της πατρίδας μου.Μοναρχία δεν είναι αφού έχουμε πρόεδρο κι όχι βασιλιά.Δικτατορία και πάλι δεν είναι αφού γίνονται εκλογές χωρίς όπως όλα δείχνουν νοθεία...
Το πολίτευμα της Ελλάδας δεν είναι ακριβώς ούτε ολιγαρχία αλλά ούτε και δημοκρατία. Είναι κάτι ενδιάμεσο.Μια Δημοκρατία για λίγους. Φυσικά ακούγεται αντιφατικό αφού δεν μπορεί η Δημοκρατία να είναι των λίγων αλλά ολόκληρου του λαού…Στην Ελλάδα οι κανόνες αλλάζουν. Οι πολίτες δεν ψηφίζουν για το καλό το δικό τους αλλά για το καλό μιας μειοψηφίας με συγκεκριμένα ονόματα. Ονόματα όπως Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Αλευράς, Κεφαλογιάννη και πολλά άλλα.
Υπάρχει βέβαια και το κόμμα που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των πολλών που δεν είναι άλλο από το ΚΚΕ. Αλλά αυτή η εικονική υπεράσπιση δεν έκανε τίποτα αφού και το ΚΚΕ αποδέιχτηκε τμήμα της ευνοούμενης μειοψηφίας.
Συνεπώς μιλάμε για ένα είδος παρηκμασμένης Δημοκρατίας όπου ο ελληνικός λαός ψηφίζει τη Σύγκλητο που θα κυβερνά σε βάρος του…Άφθονα είναι και τα στοιχεία οικογενειοκρατίας φυσικά.Ο νυν πρωθυπουργός, γνωστός ως ΓΑΠ ή Τζέφρυ(λόγω της αμερικάνικης καταγωγής του) είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργών…ΕΛΕΟΣ!!!!!!!Είναι δυνατός και οι τρεις να είχαν ταλέντο στην πολιτική;;;;;
Ο όρος κοινοβουλευτική δεν θα μπορούσε να ταιριάζει στο ελληνικό πολίτευμα αφού δεν κυβερνάει το κοινοβούλιο αλλά τα κόμματα. Αν κάποιος βουλευτής δεν ταυτιστεί με τη γραμμή του κόμματος αμέσως διαγράφεται. Κι έτσι οι κυβερνήσεις της χώρας παίρνουν με τις ευλογίες της Βουλής όλα τα βάρβαρα μέτρα…
Συνεπώς ο κατάλληλος χαρακτηρισμός είναι «Προεδρική Κομματοκρατική Οικογενειοκρατική Ολιγαρχικού τύπου Δημοκρατία», αλλά για συντομία θα τη λέω η «Δημοκρατία των λίγων».
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ……………………
