Ποιος δεν έχει ακούσει από τη μητέρα του τη φράση «το πάθημα να σου γίνει μάθημα»; Και πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει αυτή η φράση! Δεν είναι λίγες οι φορές που κάνουμε κάτι το οποίο δεν μας βγαίνει σε καλό, αλλά εμείς εκεί…συνεχίζουμε. Ο καθένας μας μαθαίνει από αυτά που παθαίνει. Άλλωστε, όσο ζούμε μαθαίνουμε λένε!
Μας συμβαίνουν πράγματα και καταστάσεις για κάποιο λόγο. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας συνεχώς. Όλα όμως αυτά έχουν το δικό τους μήνυμα να μεταφέρουν. Ένα κλειδί το οποίο άμα καταφέρουμε να βρούμε θα έχουμε κερδίσει κάτι. Διαφορετικά, σε περίπτωση δηλαδή που σκεφτόμαστε μόνο το γιατί μας συνέβησαν όλα αυτά, τότε βάζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε αν έχουμε τις ίδιες επαναλαμβανόμενες εμμονές.
Ας αναρωτηθούμε τί είναι αυτό που μας ελκύει στα ίδια λάθη, στις ίδιες κινήσεις, στον ίδιο τύπο ανθρώπων; Τι είναι αυτό που πρέπει να μάθουμε και δεν μπορούμε; Τι δεν βλέπουμε; Γιατί κρατάμε γύρω μας ανθρώπους που δεν μας προσφέρουν τίποτα – και όταν λέω τίποτα δεν εννοώ υλικά πράγματα- και γιατί στεναχωριόμαστε όταν αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν; Οι αποτυχίες πάλι γιατί να μας απογοητεύουν αφού μέσα από αυτές μάθαμε κάτι. Είτε αυτό είναι η υπομονή είτε η επιμονή.
Η γνώση είναι πολύ σημαντική και το τίμημά της σπουδαιότερο! Πολλές φορές κοστίζει, συνθλίβει, καταρρακώνει, αλλά αφήνει αυτό που χρειάζεται να διασωθεί! Όσες φορές λοιπόν και αν κάνουμε λάθη να είμαστε σίγουροι πως θα μάθουμε κάτι μέσα από αυτά, έστω και αν χρειαστεί να πάθουμε. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μπορεί και η μητέρα μας να συνεχίζει να μας λέει: «Στα έλεγα εγώ. Πρέπει να πάθεις για να μάθεις».
Μας συμβαίνουν πράγματα και καταστάσεις για κάποιο λόγο. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας συνεχώς. Όλα όμως αυτά έχουν το δικό τους μήνυμα να μεταφέρουν. Ένα κλειδί το οποίο άμα καταφέρουμε να βρούμε θα έχουμε κερδίσει κάτι. Διαφορετικά, σε περίπτωση δηλαδή που σκεφτόμαστε μόνο το γιατί μας συνέβησαν όλα αυτά, τότε βάζουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε αν έχουμε τις ίδιες επαναλαμβανόμενες εμμονές.
Ας αναρωτηθούμε τί είναι αυτό που μας ελκύει στα ίδια λάθη, στις ίδιες κινήσεις, στον ίδιο τύπο ανθρώπων; Τι είναι αυτό που πρέπει να μάθουμε και δεν μπορούμε; Τι δεν βλέπουμε; Γιατί κρατάμε γύρω μας ανθρώπους που δεν μας προσφέρουν τίποτα – και όταν λέω τίποτα δεν εννοώ υλικά πράγματα- και γιατί στεναχωριόμαστε όταν αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν; Οι αποτυχίες πάλι γιατί να μας απογοητεύουν αφού μέσα από αυτές μάθαμε κάτι. Είτε αυτό είναι η υπομονή είτε η επιμονή.
Η γνώση είναι πολύ σημαντική και το τίμημά της σπουδαιότερο! Πολλές φορές κοστίζει, συνθλίβει, καταρρακώνει, αλλά αφήνει αυτό που χρειάζεται να διασωθεί! Όσες φορές λοιπόν και αν κάνουμε λάθη να είμαστε σίγουροι πως θα μάθουμε κάτι μέσα από αυτά, έστω και αν χρειαστεί να πάθουμε. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μπορεί και η μητέρα μας να συνεχίζει να μας λέει: «Στα έλεγα εγώ. Πρέπει να πάθεις για να μάθεις».
Ειρήνη Νίκαρη
