Παλιά, η σχολική εκπαίδευση στη χώρα μας
δεν ήταν υποχρεωτική, κι έτσι πάρα πολλά παιδιά, κυρίως κορίτσια -φτωχών
οικογενειών από την επαρχία και τις πόλεις-, δεν έμαθαν να διαβάζουν και να
γράφουν. Από τότε, όμως, πολλά άλλαξαν. Οι οικονομικές συνθήκες της χώρας μας
βελτιώθηκαν και η σχολική εκπαίδευση έγινε υποχρεωτική (αρχικά για το δημοτικό
και στη συνέχεια για το γυμνάσιο) για όλους. Φυσικό λοιπόν, είναι το
"Χ" που σχεδίαζε, αντί υπογραφής, η προγιαγιά και ο προπάππος μας να
ανήκει πλέον στο παρελθόν και οι περισσότεροι να ξέρουμε να βάζουμε φαρδιά
πλατιά την υπογραφή μας είτε στο θρανίο, όταν βαριόμαστε στην τάξη, είτε στο
διαγώνισμα της γλώσσας ή των μαθηματικών..
Πρόσφατα ένας φίλος μου, με πληροφόρησε
ότι στο Ίντερνετ μπορείς να βρεις οποιαδήποτε πληροφορία θέλεις, να μιλήσεις με
όποιον θέλεις, ότι ώρα θέλεις. Μου έλεγε, επίσης, πόσο διευκολύνουν την
επικοινωνία οι υπολογιστές, αφού πια ο καθένας μπορεί να έχει από έναν στη
δουλειά του ή στο σπίτι του. Ισχύει όμως αυτό; Οι άνθρωποι που έχουν γνώση και
πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες είναι ελάχιστοι! Σύμφωνα με κάποιες έρευνες που έχουν
γίνει, αυτοί που δεν έχουν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος είναι πολύ περισσότεροι
απ' αυτούς που σερφάρουν στο Ίντερνετ!
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι από την εποχή των
παππούδων και των γιαγιάδων μας έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα . Εννοούν ότι
όπως παλαιότερα κάποιος που δεν γνώριζε γραφή και ανάγνωση έμενε έξω από τις
εξελίξεις της εποχής του, έτσι ακριβώς μένει έξω από τις εξελίξεις κι αυτός που
δεν μπορεί να παρακολουθήσει την τεχνολογική πρόοδο της εποχής μας. Σήμερα,
όσοι μένουν εκτός τεχνολογικών εξελίξεων δεν είναι μόνο αυτοί που κατάγονται
από μη αστικά κέντρα, αλλά κι αυτοί που είναι φτωχοί.
Όσο πιο απαιτητική γίνεται η καθημερινή
ζωή, τόσο πιο εύκολο είναι κάποιοι να μένουν έξω από τις τεχνολογικές
εξελίξεις. Αν σκεφτούμε ότι πολλές από τις εργασίες που κάνουν ευκολότερη την
καθημερινή ζωή γίνονται μέσω υπολογιστών, και μόνο 3 στους 10 έχουν τη
δυνατότητα να αγοράσουν υπολογιστή, τι γίνεται με τους υπόλοιπους 7; Πιο
συγκεκριμένα, αν 1 στους 100 απ' όλο τον κόσμο έχει την δυνατότητα να
κατανοήσει και να χρησιμοποιήσει τις νέες τεχνολογίες, τι γίνεται με τους
υπόλοιπους 99;
Αφού ο αναλφαβητισμός συνδέεται με τη
φτώχεια (ή τον πλούτο), μια πολύ καλή λύση θα ήταν φτηνή τεχνολογία για όλους.
Ή ίσως κάτι τελείως διαφορετικό :ένα σύστημα που θα μας επέτρεπε να
συμμετέχουμε σε όλα με ίσους όρους, ανεξαρτήτως χρημάτων, γνώσεων, τόπου
καταγωγής, φύλου και ηλικίας.
Αγνή Καλύβα
