Οι αναφορικές προτάσεις εισάγονται με αναφορικές αντωνυμίες ( ὃ ς, ο ἷ ος, ὅ σος, ὁ πόσος, ἡ λίκος, ὅ στις, ὁ πότερος, ὁ πο ῖ ος, ὁ πηλίκος, ὁ πόσος κτό) ή με αναφορικά επιρρήματα ( ὅ που, ὅ θεν, ὁ πόθεν, ὡ ς, ὅ πως, ὅ ποι κτό) και προσδιορίζουν κάποιον όρο μίας άλλης πρότασης. Οι αναφορικές προτάσεις διακρίνονται σε ονοματικές και επιρρηματικές . Οι ονοματικές εισάγονται με αναφορικές αντωνυμίες . Μία ονοματική αναφορική πρόταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί: ως υποκείμενο (π.χ. Ὅ στις ἑ αυτ ὸ ν φιλε ῖ μετ΄ ἐ μο ῦ μαχέσθω.) ως κατηγορούμενο (π.χ. Ο ὗ τός ἐ στιν ὃ ς ἀ πέκτεινεν το ὺ ς στρατηγο ὺ ς .) ως αντικείμενο (π.χ. Ἀ ποκτείνουσιν ὃ ν ο ἴ ονται ἀ δικε ῖ ν .) ως παράθεση (π.χ. Ἦ ν δ ὲ τ ὶ ς Ἀ πολλοφάνης, ὃ ς ξένος ἐ γένετο .) ως επεξήγηση (π.χ. Ο ἶ μαι ἡ μ ᾶ ς παθε ῖ ν τοια ῦ τα, ἃ το ὺ ς ἐ χθρο ὺ ς ο ἱ θεο ὶ ποιήσειαν .) ως επιθετικός ή κατηγορηματικός προσδιορισμός (π.χ. Το ῦ τό ἐ στι τ ὸ πλο...
Χρήσιμο Εκπαιδευτικό Υλικό για τα φιλολογικά μαθήματα του Λυκείου. Απευθύνεται σε Συναδέλφους Φιλολόγους αλλά και σε Μαθητές.