Φιλολογικά - Σόνια Σιούτη

Από τη Γραμματική του Αχιλλέα Τζάρτζανου Πλάγιος λόγος  196.  Και στη λατινική ο λόγος παρουσιάζεται (στους συγγραφείς) όχι· μόνο ευθύς (oratio recta), αλλά και πλάγιος (oratio oblīqua). Κανονικά ο πλάγιος λόγος (όπως και στην Ελληνική) προσδιορίζει ρήμα λεκτικό ή γνωστικό ή ερωτηματικό (πβ. § 154, 1 και βλ. παραδείγματα παρακάτω). 197 . α´) Οι  ανεξάρτητες  προτάσεις του «ευθέος λόγου», δηλ. 1) οι προτάσεις κρίσεως (που εκφέρονται με οριστική, § 169) στον πλάγιο λόγο μετατρέπονται σε απαρεμφατικές προτάσεις (με ειδικό απαρέμφατο και αιτιατική), π.χ. (ευθύς λόγος: innumerabiles sunt mundi) — Democritus dicebat innumerabiles esse mundos (Βλ. § 154, 1). Σημείωση.  Όμοια μετατρέπεται και ο ευθύς λόγος που εκφέρεται με υποτακτική δυνητική (§ 172, 2 α´), επειδή και με αυτή την έγκλιση εκφράζεται κρίση∙ π.χ. (ευθύς λόγος: amicum si habeam, felix sim) — dicitse, amicum si habeat, felicem futurum esse (ευθύς λόγος: αν είχα φίλο, θα ήμουν ευτυχής - πλάγιος λό...