«Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον που τον θαυμάζει ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο αν ο άλλος τον ξεπερνάει», είχε πει ο Αριστοτέλης !
Ανέκαθεν η ζωή είχε προβλήματα και ανέκαθεν ο άνθρωπος αναζητούσε τη λύση τους και αυτή που ταίριαζε στα συμφέροντά του! Ωστόσο, η λύση αυτή δεν πρέπει να προσκρούει πάνω στη «συνείδηση» και να οδηγεί σε ηθικές εκπτώσεις αλλιώς η κοινωνία θα οδηγείται σε λογικές ζούγκλας! Αν αυτές οι λύσεις στηρίζονται στην απώλεια των ηθικών αρχών και όχι στον υγιή ανταγωνισμό-αλλιώς άμιλλα- τότε είναι που οδηγούμαστε σε βαθειά ηθική κρίση.
Στη σημερινή ιδίως εποχή, η φιλοδοξία, η κατάκτηση της κορυφής, το εύκολο κέρδος, ο υλικός ευδαιμονισμός και κυρίως η μάχη της επιβίωσης, μπορούν πολύ εύκολα να αλλάξουν τους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν σε δρόμους που έχουν ψηλά στην ιεραρχία τον αθέμιτο ανταγωνισμό, την σπέκουλα και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη! Πολλές φορές στην καθημερινότητα μας είναι ορατός ο νόμος αυτός! Ο νόμος της ζούγκλας, το τρομερό εκείνο homo homini lupus est (ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος).
Ανέκαθεν η ζωή είχε προβλήματα και ανέκαθεν ο άνθρωπος αναζητούσε τη λύση τους και αυτή που ταίριαζε στα συμφέροντά του! Ωστόσο, η λύση αυτή δεν πρέπει να προσκρούει πάνω στη «συνείδηση» και να οδηγεί σε ηθικές εκπτώσεις αλλιώς η κοινωνία θα οδηγείται σε λογικές ζούγκλας! Αν αυτές οι λύσεις στηρίζονται στην απώλεια των ηθικών αρχών και όχι στον υγιή ανταγωνισμό-αλλιώς άμιλλα- τότε είναι που οδηγούμαστε σε βαθειά ηθική κρίση.
Στη σημερινή ιδίως εποχή, η φιλοδοξία, η κατάκτηση της κορυφής, το εύκολο κέρδος, ο υλικός ευδαιμονισμός και κυρίως η μάχη της επιβίωσης, μπορούν πολύ εύκολα να αλλάξουν τους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν σε δρόμους που έχουν ψηλά στην ιεραρχία τον αθέμιτο ανταγωνισμό, την σπέκουλα και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη! Πολλές φορές στην καθημερινότητα μας είναι ορατός ο νόμος αυτός! Ο νόμος της ζούγκλας, το τρομερό εκείνο homo homini lupus est (ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος).
Τι πρέπει όμως να γίνει προκειμένου το τείχος που έχουμε δημιουργήσει απέναντι στον συνάνθρωπό μας να γκρεμιστεί; Να μπορούμε να συμπορευόμαστε και όχι να είμαστε απέναντι; Να μπορούμε να στηριζόμαστε στον διπλανό μας, χωρίς να φοβόμαστε μήπως μας δαγκώσει το χέρι; Η αλήθεια είναι πως με όλα τα προσωπικά συμφέροντα έχουμε δημιουργήσει τέτοιες «αποστάσεις» που δεν διακρίνουμε καν ποιος είναι ο διπλανός μας! Θα πρέπει σύντομα να αντιληφθούμε ότι όλοι μαζί και όχι ο καθένας ατομικά μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα! Τα πράγματα είναι απλά, το ίδιο και η λύση! Τα προσωπικά συμφέροντα είναι πάντα θεμιτά, αρκεί να αντιληφθούμε ότι μέσα από την «ομάδα» μπορούν να γίνουν ευκολότερα και πιο εφικτά! Και ποιος ξέρει ίσως αν γκρεμίσουμε τα τείχη αυτά να δούμε πράγματα που δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν!
