Και εκεί που περπατάω ανέμελη -όσο μπορεί να είναι κάποιος σήμερα- στο δρόμο σε είδα. Όχι μόνο εσένα, αλλά και τόσους άλλους σαν εσένα! Και αναφέρομαι στους ανθρώπους που δεν έχουν κάπου να μείνουν και περιφέρονται δεξιά και αριστερά, κοιμούνται στα πεζοδρόμια, φτιάχνουν «σπίτια» από χαρτόκουτα και πλαστικά, τρώνε από τα σκουπίδια και περιμένουν κάποιον να τους δώσει κάτι, έστω μικρό για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Έλληνες, αλλοδαποί, άντρες και γυναίκες, οικονομικά κατεστραμμένοι στο περιθώριο της ζωής, απολυμένοι λίγο πριν από τη συνταξιοδότηση, χρήστες ναρκωτικών, άνθρωποι που κάποτε ήταν της διπλανής πόρτας και που ζούσαν μια κανονική ζωή. Ίσως βρίσκονταν δίπλα μας, περπατούσαν και έκαναν ακριβώς τις ίδιες σκέψεις που κάνουμε εμείς, είχαν παρόμοια προβλήματα με εμάς. Μάλλον όμως τα προβλήματά τους, τους καπέλωσαν τόσο που τώρα να έχουν βρεθεί στη θέση αυτή. Ακούω συχνά και στο δρόμο και στις ειδήσεις να λένε άνθρωποι της ηλικίας των 50 ετών -και όχι μόνο-:«δεν με προσλαμβάνει καν...
Χρήσιμο Εκπαιδευτικό Υλικό για τα φιλολογικά μαθήματα του Λυκείου. Απευθύνεται σε Συναδέλφους Φιλολόγους αλλά και σε Μαθητές.