Της Εύας Στάμου Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί ότι η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας έχει ανάγκη από σημαντικές, βαθιές αλλαγές; Μάλλον όχι. Υπάρχουν ωστόσο πολλοί οι οποίοι αντιδρούν στις προτεινόμενες για τα ΑΕΙ μεταρρυθμίσεις, για διαφορετικούς λόγους: κάποιοι από άγνοια, κάποιοι από φόβο και καχυποψία μπροστά στην αλλαγή, κάποιοι επειδή έμαθαν να ερμηνεύουν τον κόσμο μέσα από μία συγκεκριμένη, κλειστή οπτική που βλέπει το ρόλο των πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών δασκάλων με τρόπο ξεπερασμένο, και κάποιοι, επειδή τα συμφέροντά τους, η ταυτότητά τους η ίδια, πλήττονται άμεσα, αλλά όχι απαραίτητα άδικα, από τη μεταρρύθμιση. Το κείμενο αυτό δεν αφορά την τελευταία κατηγορία που γνωρίζει πολύ καλά γιατί αντιστέκεται στη μεταρρύθμιση, αφορά τις προηγούμενες που από ό,τι φαίνεται δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική κατάσταση του ελληνικού πανεπιστημίου σήμερα, το επίπεδο της διδασκαλίας σε ορισμένες -ευτυχώς όχι πολλές- Σχολές (βλέπε καθηγητές χωρίς διδακτορικό που αναλαμβάνου...