Από Homosapiens σε «Homotech»

Της Ειρήνης Νίκαρη, φιλολόγου

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι η ζωή που ζούμε; Πόσος χρόνος μας απομένει για να ασχολούμαστε με πράγματα ή με ανθρώπους που είναι ουσιαστικοί για τη ζωή μας; Πού είναι η τέχνη που χάνεται με την τεχνολογία; Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε τις ανύπαρκτες σχέσεις που υπάρχουν και οι οποίες αντικαθιστώνται  από την στενή σχέση που έχουμε πλέον με την  τεχνολογία και τα καινούργια gadgets .  Οι λέξεις «επιτυχία», «τεχνολογία», «μόδα» ή  διαφορετικά – για να είμαι και στο πνεύμα της εποχής- «tweet», «i-Phone», «facebook», «tech» και αναρίθμητες άλλες έχουν γίνει  λατρεία. Ίσως αν κατανοήσουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, να μπορέσουμε να αναζητήσουμε τρόπους να ξεφύγουμε από την ασυνείδητη αυτή «ομηρία». Εξάλλου όπως είχε πει και ο Σωκράτης «η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της γνώσης». Έτσι λοιπόν ας συνειδητοποιήσουμε την έκταση που έχει καταλάβει η τεχνολογία στη ζωή μας και ας προσπαθήσουμε να ξαναζεστάνουμε τις διαπροσωπικές μας επαφές όχι κάνοντας «like» και «poke», αλλά κατανοώντας τα προβλήματα και τις ανάγκες του άλλου «face to face».

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σταματήσουμε να συμβαδίζουμε με την εποχή μας, γιατί έτσι θα κατηγορηθούμε οπισθοδρομικοί, αλλά σκοπός της τεχνολογίας θα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση του ανθρώπου και όχι η αντικατάστασή του. Ωστόσο την χρησιμοποιούμε ακόμα και όταν αυτή καλύπτει επίπλαστες ανάγκες. Πιο συγκεκριμένα, το διαδίκτυο κατακλύζεται κάθε λεπτό από δισεκατομμύρια επισκέπτες πολλοί από τους οποίους θέλουν απλά να περάσουν την ώρα τους αντί να συναντήσουν φίλους, για παράδειγμα. Σύμφωνα με μια βρετανική έρευνα  μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν σημάδια κατάθλιψης έχουν οι άνθρωποι που διαθέτουν πολλές ώρες «σερφάροντας» στο Ίντερνετ. Υπάρχει, ωστόσο, και αντίλογος, καθώς δεν είναι ξεκάθαρο εάν το Ίντερνετ προκαλεί κατάθλιψη ή αν αντίστροφα οι καταθλιπτικοί άνθρωποι έλκονται από αυτό.

Αν προχωρήσουμε ακόμα πιο πέρα και το εξειδικεύσουμε περισσότερο στην υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης, όπως ονομάζεται το facebook, θα δούμε τις τραγικές συνέπειες του. Ο μέσος χρήστης ξοδεύει 20 λεπτά τη μέρα στο facebook. Τις τρεις πρώτες εβδομάδες, όμως, διαθέτει ώρες ολόκληρες αναζητώντας φίλους και ανταλλάσσοντας μηνύματα. Μια άλλη άποψη λέει πως το facebook είναι ένα παγκόσμιο φακέλωμα προς χάρη των μεγάλων πολυεθνικών και των διαφημιστών, που αποθεώνουν τα εξειδικευμένα δημογραφικά στοιχεία. Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε αμερικανικά πανεπιστήμια έδειξε πως το facebook είναι το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, μαζί με την μπίρα. Πρώτο είναι το ipod. Κάθε μέρα 200.000 άνθρωποι δημιουργούν σελίδα στην υπηρεσία. Χαριτωμένο; Όχι και τόσο.

Παρόλα αυτά δεν θα πρέπει να τρομοκρατούμαστε. Αλλά να έχουμε επίγνωση των κινδύνων και να γνωρίζουμε τη σωστή χρήση της τεχνολογίας και όλων των διαδικτυακών μέσων επικοινωνίας. Εξάλλου με αυτά τα μέσα πλέον μπορούμε να κοινοποιούμε ευκολότερα τις ιδέες, απόψεις, γνώσεις και πολλά άλλα χρήσιμα πράγματα.  Ας μην ανησυχούμε λοιπόν αφού ούτως ή άλλως ο οργανισμός μας και συγκεκριμένα ο εγκέφαλός μας εκ φύσεως αποβάλλει κάθε τι που το θεωρεί άχρηστο. Και αυτό για να έχει χωρητικότητα η μνήμη μας.