Αδελφικό αίμα...

 «ΟΣΟΙ ΔΙΑΣΩΘΗΚΑΜΕ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΑΜΕ ΟΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΟ ΜΕ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ, ΥΠΑΚΟΥΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΑΛΕΥΣΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ, ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ. ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΙΔΕΕΣ!»
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

17 Απριλίου 1944…

Το προηγούμενο βράδυ η Ελλάδα είχε 3 αντάρτικες οργανώσεις το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ και την ΕΚΚΑ-5/42. Όμως αυτό το πρωινό έμεινε με δυο. Το  5/42 της ΕΚΚΑ δεν υπάρχει πια… Το μόνο απομεινάρι της οργάνωσης είναι τα πτώματα 350 ανταρτών βόρεια του Μόρνου στο Κλήμα Δωρίδας στη Φωκίδα. Αλλά το πιο τραγικό είναι ότι δεν εξοντώθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές αλλά από Έλληνες αντάρτες του ΕΛΑΣ…

Ο ΕΛΑΣ αριθμούσε τότε γύρω στους 40.000 μαχητές από τη Λακωνία μέχρι τη Θράκη σε αντίθεση με το 5/42 σύνταγμα ευζώνων ανταρτών που αριθμούσε μόλις 1000 μαχητές στην περιοχή της Φωκίδας υπό τον Συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό.

Η οργάνωση αυτή σε αντίθεση με τον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα αλλά περιλάμβανε αντάρτες με κάθε μορφής πολιτικές πεποιθήσεις. Για παράδειγμα ο Ψαρρός ήταν φιλελεύθερος, ο λοχαγός Δεδούσης δεξιός και φιλομοναρχικός και ο Συνταγματάρχης Μπακιρτζής (που αυτομόλησε στον ΕΛΑΣ) κομμουνιστής.

Ο ΕΛΑΣ στο παρελθόν είχε διαλύσει 2 φορές το 5/42 ειρηνικά. Όμως όταν ο Βελουχιώτης αξίωσε για Τρίτη φορά τη διάλυση του 5/42 ο Ψαρρός αρνήθηκε. Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν ο Δεδούσης με 70 άντρες επιτέθηκε σε ΕΛΑΣίτες με θύμα τον ΕΑΜίτη Βάρσο.

Ύστερα από μικρές αψιμαχίες με το ν ΕΛΑΣ οι δυνάμεις του 5/42 οχυρώθηκαν στο Κλήμα Δωρίδας. Τα μεσάνυχτα 16 προς 17 Απριλίου δέχθηκαν τη σφοδρή επίθεση του Βελουχιώτη με πάνω από 5000 αντάρτες. Ύστερα από άγρια και αιματηρή μάχη οι ΕΛΑΣίτες διάσπασαν την αμυντική γραμμή του 5/42.Η μάχη είχε κριθεί…

Ο Δεδούσης με λίγους αντάρτες έσπασε τον κλοιό και κινήθηκε ανατολικά προς Αττική ενώ μια άλλη ομάδα κατέφυγε στην  Πάτρα και εντάχθηκε στα Τάγματα Ασφαλείας. Ο Ψαρρός αρνήθηκε να υποχωρήσει λέγοντας στο Δεδούση «Δεν πειράζει σε Έλληνες θα παραδοθώ». Οι ΕΛΑΣίτες τον συνέλαβαν ενώ  όμως τον πήγαιναν στο Βελουχιώτη ο ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ Θύμιος Ζούλας τον εκτέλεσε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Ο Ριζοσπάστης αναφέρει πως την αποκλειστική ευθύνη για τη διάλυση του 5/42 φέρει ο Λοχαγός Δεδούσης που λειτουργούσε σαν όργανο των Άγγλων(όπως αναφέρουν) και ήταν σκληρός αντικομμουνιστής. Από την άλλη οι οπαδοί του 5/42 μιλούν για επίθεση με μόνο σκοπό τη διάλυση του 5/42 που εμπόδισε την κυριαρχία του ΕΛΑΣ στη Φωκίδα ενώ για τη δολοφονία του Ψαρρού κατηγορούν το Βελουχιώτη.

Το πιο τραγικό όμως είναι το γεγονός πως ο Εμφύλιος Πόλεμος άπλωσε τα δίχτυα του και στην αντίσταση των Ελλήνων και εμπόδισε τη συλλογική αντίσταση ενάντια στον κατακτητή.